De laatste dagen van een prachtige ervaring

Dinsdag:
Vandaag hadden we in de voormiddag een afspraak met Nathaniël. Hij zou de gevraagde documenten meenemen en alle overige zaken.
We hadden met hem afgesproken om 9uur, zodat Lut hem ook nog kon spreken. De man was een uur te laat. Lut kon niet meer met hem spreken, dus namen ik en Donna die taak over.

Wanneer we met Nathan alles overliepen, merkten we dat de helft maar in orde was. Hij krijgt de kans om dit nog in te halen, maar dat zal dan ook de laatste zijn. Wanneer alles niet in orde komt, verliezen ze hun band met VVOB.

In de namiddag hadden we een algemene vergadering. Deze ging naar mijn verbazing zeer vlot en was zeer aangenaam, zo zie je maar dat vergaderingen niet altijd saai moeten zijn!
Donna nam de taak als notulist op zich, aangezien ik dit vorige keer had gedaan. Ikzelf kreeg de opdracht een overzicht te geven over mijn ervaringen bij VVOB. Dit deed ik d.m.v. foto's en een Powerpoint.

's Avonds hadden we volk over de vloer. Mike en Bush kwamen eten. Dit was echt super gezellig ... Mike vertelde over zijn trip naar België en het verblijf bij ons thuis. Het was zeer interessant om aan te horen, hoe zij België en onze gewoontes bekijken.
Mike was zeer onder de indruk over onze infrastructuur qua wegen, huizen, gebouwen, busnetten, ...

Het was een super aangename avond!


Woensdag:
Vandaag maakte ik er een dag met Donna van ... meisjes nog eens ondereen. Een ontspannende dag.
We namen de bus naar Bomas en aten gezellig iets. Vervolgens lieten we ons nog eens voor de laatste keer gaan in "the mall".
We kwamen met veel en zeer mooie spulletjes terug!

's Avonds maakte Donna overheerlijke wraps, een ideale start voor een leuke avond!
We gingen voor de laatste keer weg!! Donna, Kelvin, Bush en ik maakten er een fantastische avond van!

Donderdag:
Ik pakte al mijn spullen in. Diegene die ik niet meer nodig had en niet meer terug mee ging nemen, gaf ik aan Bush. Hij weet perfect wie dat het beste kan gebruiken.
Tegen de middag gingen we naar het kantoor om afscheid te nemen en mij online in te checken.

's Avonds kwamen Viky, Kelvin en Bush eten. Ze bleven de hele avond/nacht. We hadden een enorme emotionele avond en ochtend! Het is niet gemakkelijk om vrienden achter te laten, je weet immers niet of je ze ooit terug gaat zien. Ik hoop het wel!

Vrijdag:
De 3 mannen en Donna brachten me naar de luchthaven. Onderweg kregen we een platte band EN Kelvin had geen reservewiel bij! Ik wou heel graag langer blijven, maar mijn vlucht missen dat wou ik nu niet.
Gelukkige kon hij via connecties iemand bereiken en raakte ik net op tijd op de luchthaven. Jammer genoeg had ik niet al te veel tijd om afscheid te nemen ...

Het was een prachtige ervaring en zou het zo opnieuw doen! Ik hoop dat ik terug kan keren. Dit land, deze mensen, die cultuur, ... hebben mijn hart gestolen.

Ik raad iedereen aan dit te doen.
Een project als dit maakt je zelfstandiger, ruimdenkender, geduldiger, meer begripvol, gedisciplineerder, vergroot je talenkennis, toont je meer cultuur, laat je meer relativeren, geeft je een andere kijk op eenvoudige zaken, vermindert vooroordelen, doet je nadenken over wat belangrijk is in het leven, geeft je vrienden voor het leven, geeft je nieuwe ervaringen op alle levensvlakken, maakt je meer communicatief en sociaal, ... en geeft je zo veel ervaringen mee, die je de rest van je leven kan gebruiken.

Ik ben blij dat ik deze kans heb gekregen van mijn ouders. Wanneer je zelf de kans krijgt, neem ze met beide handen aan en geniet er met volle teugen van!

Aan alle blog volgers, dank u wel voor de interesse en misschien tot de volgende keer!

Kwaheri,

Aline Bogaerts

Het laatste weekend van deze prachtige ervaring zit er op.

Vrijdag:
Vandaag heb ik wat aan SoCuTra gedaan. Ik maakte een verslag over twee musea: Nairobi National Museum en Fort Jesus.
Vervolgens zocht ik ook een aantal internationale scholen op hier in Kenia. Ik stuurde ook mijn CV op, je weet maar nooit of ze interesse hebben :)

We gingen ook nog langs "The Hilton Arcade" om wat souvenirtjes te halen. We hadden weer geluk ... het was er solden ... min 85%. Een ideale reden om wat extra mee te nemen!

's Avond aten we thuis scampi's. Wat smaakte dat na 3maand!
Later op de avond hadden we bezoek.

Zaterdag:
We hadden om 13uur met Bush in Town afgesproken. We waren uitgenodigd op een verjaardagsfeestje van Viky's 6-jarig nichtje. We konden natuurlijk niet met lege handen aankomen... daarom leefden we ons uit in de speelgoedwinkel. We kochten schrijfgerief van Fulla (Barbie) een een Fulla pop. Voor de gastvrouw kochten we wat chocolade...nooit niet slecht.

Wanneer we de shopping mall binnen gingen, zagen we een marktje. We waren meteen weer verkocht. Donna kocht een super leuk schaakbord en ik nam twee kleine beeldjes mee naar huis.

Tegen 13uur waren we in Nairobi. We namen de bus richting Buru Buru. Na een half uurtje kwamen we aan bij Viky's huis.
De gastvrijheid was overweldigend! We kregen de kans om heel de familie te ontmoeten. De kinderen waren ook super blij om "wazungu's" op het feestje te zien. De jarige was zeer blij met haar cadeautjes en de gastvrouw was zeer tevreden met de chocolade. We kregen vervolgens eten aangeboden. Het was echt super lekker, maar oh zo veel... ik weet nog steeds niet hoe ik alles heb opgekregen (niemand niet).
De zus van Viky toonde ons hoe we een klein kindje op onze rug konden dragen. Naar mijn verbazing was dit zeer comfortabel en gemakkelijk.

het dragen van een kindje

Na het zingen voor de jarige en het eten van een stukje taart, vertrokken we richting Dandora. We namen in de gietende regen de bus naar de "getto". De straten leken wel rivieren ... er is immers maar zeer weinig riolering. 

Na een hobbelige rit kwamen we aan bij Bush thuis. Hier werden we weer overspoeld door gastvrijheid. We kregen weer eten aangeboden. Donna en Bush wisten niet meer waar ze dit gingen stoppen, maar ik en Viky aten weer goed! Niemand begreep hoe, maar het smaakte en was super lekker :) We werden voorgesteld aan elk familielid dat aanwezig was. Iedereen was zeer sociaal en kon niet wachten ons te begroeten, behalve Bush's zusje. Het meisje was zeer verlegen. Na een half uurtje durfde ze "hallo" zeggen. Wanneer ik ze op mijn schoot nam, ging ze er niet meer af ... ze was uiteindelijk op haar gemak.

broer en zus

Na het eten en het nemen van lekkere thee, gingen we terug richting Buru Buru om de bekerwedstrijd Chelsea-Liverpool te zien. Aangezien Bush een zware Chelsea fan is, konden we dit niet missen. Gelukkig won Chelsea ... anders was Bush erg teleurgesteld geweest.

Na de wedstrijd trokken we richting Town. We namen de bus. Dit was werkelijk een zeer amusante rit. Iedereen was zeer geïnteresseerd in waarom 2 blanke meisjes 's avonds de bus namen van Buru Buru naar het stad... dus hadden we veel bekijks. Wanneer ze zagen dat we niet alleen waren maar met 2 Kenianen op stap waren, daalde de aandacht geleidelijk. 

We hadden een geweldig leuke avond met Viky en Bush ... 

Zondag:

Vandaag was het souvenirtjes-dag. We gingen eerst naar Yaya om langs de Masai markt te gaan. We kochten er verschillende leuke spulletjes: schilderij, onderleggers en een auto. 

Na het winkelen gingen we langs de Belgische bakker, Alexander. Hier hadden we een lekker sapje en een eclair ... mmmh overheerlijk!

Hierna besloten we naar Prestige te gaan. Wanneer we daar aankwamen, zagen we dat daar ook een marktje was. Hier waren ook echt super leuke dingetjes te koop ... dus kochten ik en Donna de volgende souvenirtjes: sjaals, slippers en tassen. 

Vervolgens gingen we terug naar ons appartement. We hadden beide niet veel zin om te koken, dus besloten we sushi te gaan eten. Na een aflevering van Heroes namen we een taxi richting Junction. 

Voor we naar het restaurant gingen, moest ik eerst nog geld afhalen. Donna en ik waren tegen elkaar aan het praten ... wanneer plots een Keniaan vroeg: Hoe gaat het met je? Dit was echt vreemd. De man kon zeer goed Nederlands verstaan en kon het ook redelijk spreken. Hij vertelde dat zijn ouders in België hadden gestudeerd en hij als kind er bijna elk jaar kwam. Vreemd om plots met iemand Nederlands te praten. 

Verder was de sushi lekker maar een beetje te veel :)

Moe, maar voldaan gingen we op zoek naar een taxi. De man vroeg ons 500sh, maar na 3 maanden wisten we dat dat veel te veel was... na wat afbieden, kwamen we tot een consensus en konden we naar huis. 

Maandag:

Vandaag gingen we naar het kantoor. Normaal gezien hadden we een meeting met Nathaniël, de onderdirecteur van Il Parakuo. Hij zou verschillende rapporten en materialen moeten binnenbrengen. Indien hij dit niet deed, zou de school de link met VVOB verliezen. Ik zei "normaal gezien" omdat de man helemaal niet is komen opdagen. Om 16pm belde Donna hem en hij was nog steeds onderweg ... omdat iedereen naar huis ging, verzette we de meeting tot morgenochtend.

Ik maakte ook een SoCuTra verslag over . 

Verder praatten we met Mike over zijn trip naar België en zijn ervaringen. Hij had geluk dat hij bij mij thuis mocht logeren van mijn ouders... zo zag hij ook een beetje "Belgische cultuur". 

's Avond zaten we 1,5uur op de matatu naar huis. We keken eerst nog naar Heroes voor we aan het eten begonnen. We aten ugali, chickenstew en katchimbari. 

Zo, dit is de update van mijn laatste, oh zo geweldige weekend in Kenia!

MOMBASA!!

Dit weekend gingen we naar Mombasa ... geweldig. We begonnen vrijdag met de voorbereiding.

Vrijdag: 
Vandaag kwamen ze schilderen in het appartement. We moesten 's ochtends wachten om hen binnen te laten. Gert en Girogo kwamen uiteindelijk een uurtje later aan. Voor ze begonnen,  overlegden ze hoe ze het gingen aanpakken om dan te besluiten dat ze nog materiaal nodig hadden.
Ondertussen had Donna telefoon gekregen van Julius. Hij wou afspreken in Town om de laatste dingen te regelen. Hij zou onze chauffeur zijn gedurende het hele weekend.

Tegen de middag vertrokken we naar 't stad :) Hier zagen we Julius. Tijdens de lunch bespraken we alle laatste regelingen. We zouden naar Mombasa vertrekken tegen 5uur in de ochtend. Iedereen zou tegen 4:30 klaar moeten staan aan ons appartement.

We kochten ook kei leuke shuka's. Dit zijn lakens die de Masai gebruiken om zich te kleden. Wij wilden beide een om als strandlaken in Mombasa te gebruiken. Donna kocht een rode en in een blauwe met rood.
We konden natuurlijk ook niet naar Mombasa vertrekken zonder iets nieuws ... daarom gingen ik en Donna shoppen! Ik kocht een leuk kleedje en zij een mooie T-shirt.

Tegen 16uur gingen we weer naar huis. We stapten af aan Prestige, een nabijgelegen shopping mall. Hier zagen we Kelvin en spraken we ook af met Bush.
We gingen naar de supermarkt. Iedereen zou 's avonds bij ons komen eten, zo moest niemand zich 's nachts nog verplaatsen en konden we meteen vertrekken zonder iemand te moeten oppikken. We kochten vlees, ugali en ingrediënten om katchumbari te maken.

Na de inkopen gingen we naar huis. We maakten onze zak voor het weekend, zagen een filmpje, maakten eten, hadden we plezier, ... . Voor we het wisten was het 4:30 en tijd om te vertrekken. Maar natuurlijk was Benson er nog niet! Donna was razend.
Ze had hem heel de tijd proberen te bellen maar hij nam niet op. Ik besloot ook maar eens te bellen en kreeg Benson aan de lijn. Hij was nog in Town ... dus we moesten hem gaan oppikken. Typisch Benson.  Als het aan Donna had gelegen, hadden we hem niet opgepikt ... om te ontploffen was ze.

We pikten Benson op en vertrokken op onze trip naar de kust.

Zaterdag:
Na een rit van ongeveer 8uur kwamen we aan in Mombasa. We verbleven in Mtwapa. Dit is een snelgroeiend stadje met een drukke scène rond boten, eten en uitgaan.
We verbleven in een simpele hostel, gelegen aan de kust. Echt een prachtig uitzicht!

Na de middag gingen we nog zwemmen. Dit was echt wel leuk. Ik en Donna gaven Bush ook zwemles ... grappig om te zien. Hij deed super zijn best en na een paar uur proberen, kon hij toch al van Donna naar mij zwemmen en omgekeerd. Het was wel "baksteenslag" maar hij deed het toch maar. 

We douchten en kleedden ons om om te gaan eten. We aten noma choma, ugali en katchumbari, echt super lekker. 

Vervolgens gingen we nog een stapje in de wereld zetten. 

Zondag:

We besloten naar The South Coast te gaan. We reden met de auto richting de ferry in Likoni. Dit is nodig om de vaargeul over te steken. Na ongeveer een drie kwartier rijden stopten we aan een restaurantje om ons middageten te bestellen. We reden weer verder naar Diani Beach. Dit is de koningin van de badsteden te Kenia. Het is een lang, idyllisch, met palmbomen omzoomd wit zandstrand. Hier spendeerden we de hele dag. We zwommen, sliepen, hadden pret, ... 

We gingen enkel 's middags van het strand om te gaan eten, maar kwamen nadien meteen terug :)

De foto's spreken voor zich, denk ik. 

the boys

the group

Betty en ik 

's Avonds aten we gezellig en gingen we uit. 

Maandag:

Op het programma van vandaag stonden Fort Jesus en Mamba Village. 

We vertrokken naar Mombasa town. Na een kwartiertje rijden kwamen we aan bij Fort Jesus. Spijtig hadden we niet zo goed weer ... maar dat belette onze pret niet!

Ik en Donna moesten geen inkom betalen omwille van ons lidmaatschap bij KWS. Weer een meevaller :)

Fort Jesus, wakend over de haven van Mombasa, werd gebouwd in 1593 voor Portugal door een Italiaan. Sindsdien werd het menige keren gerenoveerd en uitgebreid, maar bleef gedurende 3 eeuwen het meest diverse gebouw aan de Swahilikust. Ruim 10 keer ging het is andere handen over, meestal gepaard met veel geweld. De langste strijd in zijn bestaan, een 33 maanden durend beleg door Oman van 1696 tot 1698, kostte minstens 6000 leven. 

In de koloniale tijd nam het belang af en diende het fort als militair barak en gevangenis. 

Binnenin het fort vind je ook het Fort Jesus Museum. Hier kan je een collectie voorwerpen vinden die gevonden zijn tijdens opgravingen van het fort. Dit varieert van van Chinees porselein tot Arabisch aardewerk. 

Chinees porselein

de kerk

Fort Jesus Museum 

Ook het uitzicht van op het fort was werkelijk prachtig. Je had een mooi zicht op de oceaan en natuurlijk de nabijgelegen hotels :)

Na het bezoek aan dit monument gingen we lunchen. We aten Pilau. Dit is een soort rijst. Het was lekker maar doordat iedereen mijn op dit gerecht had verlekkerd, had ik zeer hoger verwachtingen en was het minder dan verwacht.

Na de middag gingen Donna, Julius en ik naar de Mamba Village. Dit is de grootste krokodillenkwekerij van heel Afrika. Ze kweken de krokodillen voor hun voedsel en leer. 

Ik denk dat dit initiatief wel goed is, zo wordt er veel minder op wilde krokodillen gejaagd. 

We kregen van een van de medewerkers een rondleiding. We kregen de kans om kleine krokodilletjes  te bewonderen ... echt lief.

Na de krokodilletjes gingen we nog langs bij de vissen die er waren, een tuin met verschillende orchideeën en als laatste passeerden we langs de slangen. 

Wanneer we bij de python stonden, vroeg Donna of we er een konden vasthouden en ja hoor, dit mocht.  Het was niet de eerste keer dat we dit beiden deden maar deze kans grepen we weer met beide handen. Je kan immers niet alle dagen een python in je nek dragen. 

Donna

Verder kregen we ook te zien hoe ze de krokodillen eten gaven. Dit was minder spectaculair dan verwacht. Spijtig, maar niet alles kan even fantastisch zijn natuurlijk :)

Na het bezoek aan de Mamba Village gingen we inkopen doen in de Nakumat om 's avonds iets te kunnen drinken tijdens het voetbal kijken. 

Vervolgens gingen we naar Pirate Beach waar we gezellig een uurtje op strand zaten ... zeer ontspannend.   Wanneer het ongeveer 21uur was gingen we eten. Enkel Julius, Benson, Donna, Bush en ik aten, de rest had geen honger. We moesten vrij lang wachten op ons eten, maar het eten was het wachten waard. Het was de lekkerste "stew" die ik al gegeten heb in Kenia en ik heb hier al wat "stew" gegeten :)

Doordat we zolang moesten wachten, besloten we de match Manchester United vs. Manchester City daar te zien. Er waren een aantal Manchester fans in ons midden die hevig aan het supporteren waren ... maar Manchester city scoorde en het was Vincent Kompany ... een Belg. Wat een toeval. 

Na de voetbal gingen we naar huis. We dronken nog iets en kropen dan moe maar voldaan in ons bedje!

Dinsdag:

We stonden tegen 7uur op. We douchten, hadden ontbijt en vertrokken weer richting Nairobi. De reis terug was heel leuk ... we zongen, lachten, dansten en sliepen in de auto. Het ging vlot. 

Donna had van de winkel kaas, olijven en chorizo meegenomen voor ons om te eten in de auto ... want zo lang zonder te eten dat kunnen wij niet :)

Wanneer Bush me de potjes zag nemen, was hij curieus. "Aline, what's this?" Ik legde uit wat het allemaal was. Uit vorige ervaringen weten we dat Kenianen geen kaas lusten, dus dat moesten ze niet meer proeven. Iedereen proefde van de chorizo EN Bush en Benson lustten het, echt flink. De anderen daarentegen, we zullen zeggen dat ze er niet zo zot van waren.

Een Keniaan dat een olijf eet, is een van de grappigste dingen die je kan meemaken. Ik stel voor dat je thuis een Keniaan zoekt en het zelf eens test. De gezichtsuitdrukkingen spreken boekdelen :)

Na een lange rit arriveerden we in Nairobi! 

Woensdag:

We sliepen eerst en vooral uit, want Mombasa was echt in onze kleren gekropen. Ik voelde me niet zo goed door de pizza van gisteren, dus zei Lut dat we thuis mochten blijven. 

We gingen ook naar de winkel voor inkopen en dan was de dag al bijna rond. 

Een rustdag na deze FANTASTISCHE uitstap naar MOMBASA hadden we wel nodig!

dagen op kantoor

De voorbije dagen hebben we vooral op kantoor gespendeerd. We moesten het ICT-report afmaken, een rapport van Il Parakuo opstellen en een beetje aan ons eindwerk werken natuurlijk.



Maandag:
Dag 1 van de administratie. Vandaag werkte ik aan verschillende zaken.

• de (vorige) blog geschreven
• een deel van mijn eindwerk aangevuld
• begonnen aan het ICT-rapport
• ...

Dinsdag:
Dag 2 van de administratie.

• de trip naar Mombasa verder georganiseerd
• mijn vakantiejob deels geregeld
• verder aan mijn eindwerk gewerkt en doorgestuurd 

Jaja, zelfs in Kenia kan het druk zijn. De dag is voorbij gevlogen. 

Catherine belde ons ook nog om te vertellen dat onze activiteitendag in OLOF niet doorging. Normaal gezien was de school gedurende de vakantie open. De studenten konden hier bijlessen krijgen. De school is vaak ook de enige plaats waar de leerlingen rustig kunnen studeren, hier hebben ze de plaats en mogelijkheden. 

Het ministerie liet doorschijnen dat ze liever hadden dat de scholen volledig zouden sluiten. De directie van de school besloot dan ook OLOF te sluiten en daardoor kan onze activiteitendag niet doorgaan. Dit vond ik wel heel spijtig, ik keek er enorm naar uit.

Tegen 16uur merkte je duidelijk dat het regenseizoen begonnen is. We namen de matatu rond 16:30 en na anderhalf uur waren we nog niet thuis. De riolen (waar er riolen zijn) liepen over, de straat stond volledig onder water, ... kortom dit draaide uit in een enorme file. Gelukkig had de chauffeur een goede muziekzender op staan. Het enige minpuntje aan onze leuke matatu waren de lekken in het busje ... natuurlijk waar ik zat.  Moe en nat kwamen we thuis aan.

's Avonds zetten ik en Donna onze Lost serie voort, we zijn aan het laatste seizoen ... spannend. 

Woensdag:

Vandaag moesten we onze visa laten verlengen. De Keniaanse administratie is niet zo gestructureerd. Laat ik jullie indompelen in mijn weg naar mijn visum verlenging.

• Neem je paspoort en kopie van je vliegtuigticket mee naar het ministerie.
• Vul een formulier in: verlenging visitors pass.
• Wacht gedurende 20 minuten in de rij.
• Je komt aan "het hokje" en de man die daar zit, vertelt je dat je een ander formulier moet invullen.
• Je vult het ander formulier in.
• Wacht gedurende 20 minuten in de rij. 
• Je komt weer aan "het hokje" en de man die er zit, vertelt je dat je pasfoto's nodig hebt.
• Je gaat het gebouw uit om pasfoto's te laten nemen.
• Je gaat naar een vrouw om te vragen waar je eventueel pasfoto's kan laten nemen. Zij belt een man op die ons mee naar buiten neemt. Hij haalt een doekje en een camera boven. Een andere man houdt het doekje achter je hoofd terwijl er een foto wordt genomen.
• Na 10minuutjes heb je je pasfoto's.
• Je gaat met je pasfoto's het gebouw weer binnen.
• Wacht gedurende 20 minuten in de rij. 
• Je komt weer aan "het hokje" en de man die er zit, helpt je eindelijk verder. Je denk dat alles in orde is, maar neen... je wordt naar het volgende "hokje gestuurd".
• Wacht gedurende 10 minuten in de rij.
• Die man helpt je voort en stuurt je met andere papieren naar een volgend "hokje". 
• De man die daar zit, neemt het papier aan en vertelt me dat ik in de wachtzaal mag wachten.
• Wacht gedurende 20 minuten.
• Plots wordt mijn naam geroepen en moet ik meegaan om vingerafdrukken te laten nemen. 
• Normaal moet je hier ook weer 20 minuten wachten ... maar gelukkig vond de man die de vingerafdrukken nam me wel leuk en liet me voor. Hier krijg je weer een ander papier mee.
• Je gaat terug naar het eerste "hokje", maar eerst moet je natuurlijk 20 minuten wachten. 

Na ongeveer 3uur heb je je visum verlengd.

Na deze vermoeiende bedoeling hebben we iets gegeten en zijn we verder gegaan met de opdrachten. 

Om 16:30 kregen we een telefoontje van Kelvin. Hij offerde ons een lift naar huis. Hier zeiden we natuurlijk geen neen tegen.

's Avonds gingen we naar de karaoke. Hier zagen we ook naar Manchester United vs. Bayern München. Wel grappig hoe ze hier mee volgen met de voetbal ... ze zijn precies zelf een wedstrijd aan het spelen. De teleurstelling was dan ook op verschillende Kenianen hun gezicht te lezen, wanneer hun favoriete team niet gewonnen had.

Donderdag:
Vandaag weer een dag op kantoor.
Eerst keken we de verschillende rapporten van de ICT-workshop na. Ik begon ook aan het typen van de blog maar... plots had ik geen internet meer, dus kon ik niet echt verder werken. Dit is ook de reden waarom de blog zo laat verschijnt :)

We gingen vervolgens even shoppen. We gingen naar een speelgoedwinkel om strandspulletjes te halen. Natuurlijk konden we niet anders dan een bal meenemen. Donna koos er een van Chelsea omdat Bush een zware Chelsea fan is.
We kochten dan ook nog een frisbee en kleine souveniertjes.
Daarna gingen we kijken voor dvd's. We bestelden de eerste twee seizoenen van Heroes. Dit koste ons 150 shilling of 1,5 euro. Voor we naar huis vertrokken hebben we deze dan komen afhalen.

's Avonds keken we naar Heroes.

Zo dit was de blog van vorige week!
Diegene van dit weekend komt er zo aan :)

19 - 22 April

De afgelopen dagen waren hectisch en tegelijkertijd zeer ontspannend.

Donderdag:
De laatste dag van de ICT workshop handelde over infrastructuur. De deelnemers maakten zelf een schets   van hun school. Ze tekenden, knipten en plakten erop los. Het was zeer interessant, er ontstonden verschillende onderlinge discussies en er werd volop geargumenteerd.
Wanneer hun plattegrond bijna af was, kwamen er "experts" langs, waaronder ik en Donna. We mochten onze bedenkingen, aanvullingen, ... geven, zodat ze deze konden verwerken in "hun kunstwerk". Elke groep had zijn eigen "expert". Ik had een zeer leuke en ruimdenkende groep, thema's als netwerken, veiligheid, budget, ... werden aangehaald.

Na het uitvoeren van de opdracht, moest elke school zijn visie i.v.m. infrastructuur voorbrengen. Hier konden andere "experts" dan weer hun kijk op geven of aanvullingen maken. Het was boeiend de verschillende aanpakken van de verschillende scholen te observeren. Hoe uit eenzelfde workshop, zo een verschillende resultaten kunnen vloeien.

Na de middag moesten de scholen hun "summary report" voorbrengen. In deze rapportage vertelden de scholen hun verschillende ervaringen van de voorbije vier dagen.
Dit was minder goed uitgedraaid dan verwacht ... de scholen vertelden allemaal hetzelfde. Ze gaven allemaal een vrij algemene stand van zaken.
Achteraf gezien had het beter geweest dat elke groep een andere dag besprak en daar de hoogtepunten uit zou halen. Dit zijn weer lessen voor de volgende workshop.

's Avonds kwamen mama en tante Nathalie terug van Nakuru. Hier waren ze met Julius naartoe geweest.
We sloten de dag af door met z'n vieren iets te gaan eten. Het was immers hun laatste avond op Keniaanse  bodem.

Vrijdag:
's Morgens stonden ik en Donna even mee op om afscheid te nemen van mama en Nathalie.
Vervolgens kropen we weer in ons bed. Tegen 9:30 vertrokken we naar het kantoor.
Hier bereidde we onze activiteitendag van OLOF voor. We organiseren een hele dag vol activiteiten.

• een tegen allen 
• koken 
• knutselen 

We zorgden voor een uitgewerkt plan en alle voorbereidingen voor deze dag. 

Ik heb ook nog gewerkt aan het verslag van de ICT workshop. Alle rapporten, evaluaties, ... van de scholen moeten samen gezet worden in een verslag. Dit is een heel werkje!

's Avonds zijn we met Bush, George en Peter uitgegaan. Het was weer een leuke avond!

Zaterdag:

Eerst en vooral hebben we uitgeslapen. In de late namiddag zijn we iets geen drinken en een ijsje gaan eten met George en Bush. 

Onderweg hebben we nog een aantal keer gestopt om "goedendag" te zeggen.  

Het ijsje was super lekker ... Donna had een "chocolat chip icecream" en ik een gewone "banana split". Dat heeft gesmaakt!

's Avonds hebben George, Kelvin en Bush voor ons gekookt. Het was echt lekker!

Tegen 23 uur waren Donna en ik doodop. We vielen dan ook in de zetel in slaap en kropen daarna ik ons bedje!

Zondag:

Vandaag was een zeer ontspannende dag. We keken wat Lost, bereidden de trip naar Mombasa voor en gingen naar Karen. 

Om 11uur kwam Julius langs om de praktische zaken te regelen. We kwamen tot een consensus en vonden ook een leuke bed&breakfast. 

In de namiddag gingen we naar Karen. Daar dronken we iets en gingen we naar de supermarkt. 

's Avonds maakte ik Mexicaanse taco's en al zeg ik het zelf, dit om duimen en vingers van af te likken!

We hadden eerst geen plannen meer, maar dan belden Kelvin en Vicky om te vragen of we weggingen ... daar zeiden we natuurlijk geen "nee" tegen. 

We maakten er een toffe avond/nacht van!

Zou willen dat dit avontuur nooit zou stoppen!

Ben super blij dat ik dit met mama en tante Nathalie heb kunnen delen. Verhalen en foto's zeggen veel, maar het met je eigen ogen zien, maakt het nog specialer!

Ben ook zeer blij dat ik dit met Donna mag meemaken. Ik zou niet weten met wie ik dit anders zo goed zou kunnen doen. 

Amboseli en de ICT-workshop

Hier volgt weer een update van de voorbije dagen.

Vrijdag:
Vandaag hebben ik en Donna in de voormiddag ons deeltje van de ICT-workshop voorbereid. We doen een stukje over "From Pack to T-Pack", "Surfing on the internet" and "skype and facebook".
Dit duurde de hele voormiddag. Mama en tante Nathalie waren tot aan Junction gewandeld.

Na de middag brachten we een bezoekje aan de Village Market, dit is een verzamelplaats voor verschillende souvenirwinkeltjes. The place to be om cadeautjes aan te komen. We namen twee vrienden mee, Bush en George. Het was de bedoeling dat zij voor ons zouden afbieden, aangezien dat het hier in de cultuur zit om af te bieden en zij dit daardoor ook beter kunnen. Wanneer we daar arriveerden en ons eerste geschenkje zagen, merkten Donna en ik dat het van ons ging afhangen. Na het eerste gesprek waren we vertrokken, we boden af voor onszelf, mama en Nathalie. Gelukkig kregen we van George af en toe een "geknik of geschud", zo wisten we of we goed bezig waren.

Na onze inkopen gingen we nog iets drinken. Daarna gingen ik en Donna nog een stapje in de wereld zetten. Zo konden we de dag super leuk afsluiten.

Zaterdag:
Vandaag vertrokken we tegen een uur of 8 naar Amboseli. We hadden geluk, de chauffeur was een hele toffe gast. Hij heet Julius. Tijdens de rit deed ook hij een huwelijksaanzoek. Ik zit nu aan 3 aanzoeken.

Na het overbruggen van de afstand tussen Nairobi en Amboseli, lunch met lekkere cocktail, ... konden we tegen 16uur het park binnen.
Amboseli is gekend voor het zien van olifanten en de Kilimanjaro. Deze hebben we dan ook fantastisch kunnen waarnemen.
Tijdens de gamedrive van zaterdag konden we de Kilimanjaro niet goed zien door de mist. Julius vertelde ons dat je hem enkel vroeg in de ochtend kan zien of laat in de avond en dat je ook een portie geluk nodig hebt.
We konden natuurlijk de olifanten en andere dieren al bewonderen. Hier vind je alvast de olifanten.

`s Avonds aten we en zaten we gezellig aan het kampvuur. Wanneer je naar de hemel keek, zag je 1000`en sterren. Ongelofelijk. Je wordt er meteen stil van.

Zondag:
We deden een volledige dag gamedrive. We werden weer verwend. We zagen vele, vele olifanten, giraffen, gazellen, nijlpaarden, zebra`s, en EEN HYENA. Deze hadden we nog niet gezien, dus hier waren we super blij mee. Ons geluk kon niet op wanneer we kennis maakten met 2 studenten die reseach deden op de leeuwen. We volgden we naar een van hun troepen die ze bestudeerden. Aangezien de populatie leeuwen zeer klein is in dit park, was het een hele ervaring deze dieren te kunnen aanschouwen.
Hier heb je al vast een aantal foto`s.

Een klein nijlpaardje

Onze lunch aten we op op de observatieheuvel te Amboseli. Wat een prachtig uitzicht! Vandaar zag je verschillende olifanten, vogels, nijlpaarden en uiteraard de bekende berg!
Ik heb al op slechtere plaatsen mijn boterhammen opgegeten ;)
`s Avonds aten we weer lekker en dronken we een Tusker aan het kampvuur, zo gezellig! Er werden vanalle verhalen verteld, dat gaf voor mij een toets aan het geheel.

Maandag:
We stonden om 5:30 op zodat we om 6:30 het park konden binnengaan. We hadden weeral geluk, we konden de Kilimanjaro bewonderen, zonder een wolkje ervoor! Wat een natuurlijk fenomeen! Vele mensen gaan naar Amboseli, zonder deze ervaring mee te maken.

We gingen brunchen tegen 11uur. Daarna pakten we onze spullen en vertrokken we richting huis, Julius zei dat we voor donker thuis gingen zijn, maar dat liep mis. Na ongeveer een dik half uurtje rijden, stonden we plots stil. We hadden autopanne. Er was iets mis aan de alternator.
Daar stonden zwe dan langs de kant voor ongeveer 3uur. Gelukkig konden we onszelf amuseren door verschillende activiteiten als kaarten, zonnen, zingen, dutje doen, ...
Tegen 21uur kwamen we thuis aan. We aten nog een lekker smoske en na een aflevering van Lost kropen we ons bedje in.


Dinsdag:
Vandaag hadden mama en tante Nathalie een vrije dag. Ik en Donna gingen naar NI3C voor de workshop. We moesten normaal gezien onze presentatie over "From Pack to T-Pack" geven met Kisito, een van de collega`s. We hadden de man nog nooit gezien.
We gingen de man begroeten en toonde hem wat we voorbereid hadden. Hij zei dat hij het goed vond. We begonnen aan onze presentatie en hebben uiteindelijk deze ook helemaal alleen gegeven, terwijl hij meer kennis over het onderwerp heeft. Hij droeg nergens zijn steentje bij.
Achteraf gaf hij ook geen feedback, dus vroegen we Maaike haar mening. Gelukkig vond zij het goed op een aantal opmerkingen na, maar dat is normaal als je iets voor de eerste keer doet.

Na de workshop hadden we nog een meeting van ongeveer een uurtje om het programma van de volgende dag te overlopen.
Na de meeting ginger we naar Junction, waar we met mama, tante Nathalie en Lut hadden afgesproken om sushi te gaan eten. Het was overheerlijk!


Woensdag:
Mama en Nathalie gingen samen naar Kitengela om de glasfabriek te bezoeken. Ik en Donna gingen naar NI3C voor de 3de dag van de workshop.  Vandaag moesten het bezoek van de verschillende Keniaanse scholen aan België voorbereiden. We zochten alle treinuren en verschillende mogelijkheden op. Hier zijn we zeer lang mee bezig geweest.
In de namiddag hebben Maaike, Mike, Donna en ik het principe van Skype, Facebook, Youtube, ... uitgelegd. Wanneer ik Skype demonstreerde, merkte ik dat Lynn online was. Ik skypte even van Kenia naar België, dit vonden de participanten zeer leuk en interessant.

Na deze sessie was er nog even tijd om geogebra uit te leggen aan de wiskundeleerkrachten. Ze waren zeer gemotiveerd en geïnteresseerd. Ze stelden allerlei vragen en probeerden elk ding uit. Ze deden het fantastisch. Nu hoop ik dat ze het nog in hun lessen gaan gebruiken, maar ze zagen het nut er al van in, dus dat is al een goed begin.

's Avonds aten ik en Donna iets in "Café Deli", een aanrader voor moest je ooit naar Nairobi komen. Vervolgens was het tijd voor de karaoke. Het was weer een leuke avond met veel voetbal en het daarbijbehorend geroep, commentaar en een teveel aan testosteron.

Het scholenbezoek met mijn mama en tante en de beestje :)

Na het bezoek aan de Masai Mara, wilden mijn mama en tante wel eens zien waar ik en Donna al die tijd mee bezig waren. Daarom planden we in hun bezoek een bezoek aan beide scholen. We begonnen met Magadi.

Dinsdag:

Om 6uur stonden we op om om 7uur te vertrekken naar Magadi. We gingen eerst met de matatu naar het stad. We moesten even wachten eer we er een te pakken hadden, om 7uur begint tevens het spitsuur. 

In het stad aangekomen, namen we een matatu naar Kiserian. 

Onderweg legden we aan mama en tante Nathalie uit wat we zagen en tegenkwamen. Na een drie kwartiertjes rijden kwamen we aan in het hectische dorpje.

We wandelden naar de matatu die naar Magadi reed, kochten onze tickets en vertrokken. We zaten eerst opgepropt met zen vieren op de achterbank, maar gelukkig stapte er een man uit na een half uurtje, waardoor we weer comfortabel zaten. 

Na ongeveer 2uur rijden, kwamen we aan. Nu moesten we de "beroemde" heuvel nog opklimmen. Wanneer ik tijdens mijn verblijf in Il Parakuo sprak over de berg, dacht mama steeds dat ik overdreef ... maar nee! De beklimming van de berg is stijl en vermoeiend, zeker wanneer de zon schijnt.

Aangekomen op Il Parakuo, werden we uitgenodigd op de rapport uitreiking. We zaten met zen vieren op de eerste rij. Mama en Donna mochten zelfs een aantal prijzen uitdelen, wat een eer! De kinderen waren enorm onder de indruk van wel 4 blanken te zien.

Na deze formele bedoeling, kregen mijn mama en tante een rondleiding van de school en de nabije omgeving, terwijl wij een gesprek hadden met Nathaliën, de onderdirecteur.

We hadden aan hem een aantal zaken gevraagd i.v.m. de scholenband, maar er was NIETS gedaan. We namen vervolgens contact op met Lut om te vragen hoe het verder moest. Het besluit uit het telefoongesprek was dat de school nog een laatste kans krijgt.
Indien ze tegen 3 mei niet alles in orde hebben gebracht, moeten ze het geld van de scholenband teruggeven en verliezen ze ook het Healthy Learning Program van VVOB.

Tegen 14uur begonnen we de afdaling naar beneden. Deze was weer vermoeiend door de broeiende hitte.
We wandelden bijna het hele stuk tot aan Magadi, maar gelukkig kregen we een lift van de Keniaanse militaire politie.

We dronken nog een frisse "soda" in het stadje en namen de matatu weer naar huis.
Wanneer we thuis waren, besloten we van pizza te halen. Wat heeft dat gesmaakt!!

Woensdag:
Een bezoek aan Our Lady of Fatima stond op het programma. We namen de matatu naar de school. Mama en tante Nathalie keken hun ogen uit. Ik en Donna gaven ondertussen wat meer informatie over de buurt.

Wanneer we de school binnen gingen, waren mama en Nathalie onder de indruk. Ze noemden het "een oase in de woestijn".
Catherine gaf een rondleiding door de school en de directeur ontving ons. We hadden een interessant gesprek met haar, wat een leidinggevend persoon.

's Middags kregen we ook nog een lunch aangeboden door de school. We aten ugali, rijst, chapati, mboga (kool), fried meat en kuku (kip). Het was echt lekker, maar veel te veel :)

Na het bezoek aan de school, waren we uitgenodigd door een van onze studenten, Nancy. We wandelden langs de sloppenwijk en een markt voor we aan haar woonst aankwamen.
Het huisje bestond uit een kamer. Hier woonde een moeder met haar 3 kinderen, 2 meisjes en een jongen. De alleenstaande moeder was samen met haar kinderen door haar voormalige man op straat gezet. De familie had letterlijk niets meer. Ze sliepen een aantal nachten op straat voordat ze hulp kregen van een organisatie, Mother Teresa. Zij gaven de moeder werk in hun organisatie en zorgde ervoor dat Nancy naar Our Lady of Fatima kon gaan. Ze betalen nog steeds haar schoolgeld. Via deze organisatie kregen ze ook een woonst, maar deze lag in een niet zo veilige buurt. Nadat de moeder wat geld gespaard had, konden ze naar dit huisje verhuizen. Dit is gelegen in een veiligere buurt!
De woonst is voorzien van elektriciteit, water en een (vuile) toilet. Dit is al een hele luxe wanneer je dit vergelijkt met andere huizen.

Wanneer de kamer binnentraden, was de moeder zeer zenuwachtig. Het is immers een eer wanneer blanken bij je op bezoek komen. De vrouw had lekkers gaan halen. Wat een gastvrijheid!

Na dit bezoek, heb ik toch even nagedacht over hoe goed ik (wij) het thuis hebben. Ik denk dat we heel dankbaar mogen zijn, wanneer we het vanzelfsprekend vinden wanneer we water, elektriciteit, sanitair, een eigen kamer, ... hebben.

Na ons bezoek namen we de matatu terug naar huis. Moe maar voldaan, kropen we in ons bed!

Donderdag:
Vandaag een dag vol uitstapjes. We begonnen met "The Elephant Orphanage". Ik en Donna waren er al geweest, maar gingen graag nog een 2de keer met mama en tante Nathalie.
Deze keer waren er 19 weesjes, wanneer ik en Donna er waren, waren het er nog maar 17!

De conclusie van het bezoek is dat het een prachtig initiatief is, met ongelofelijke dieren.

De volgende stop was "the Giraffe Center". Hier waren ik en Donna ook al geweest, maar wilden dit ook met mama en tante Nathalie delen.

Vorige keer hebben in en Donna met Nora gekust. Deze keer was Nora niet van de partij, maar wel Kelly. 

Dit was echt een gulzige giraf, maar wel een lieve :)

Na deze stop gingen we naar "The Crocodile Farm". Hier waren ik en Donna nog niet geweest. Hier kweken ze Nijlkrokodillen en zetten ze later weer terug in het wild.

De dieren lijken wel nep, ze bewegen bijna niet. Ze krijgen een keer per week eten en daar komen ze dan weer een week mee terug. Deze krokodillen kunnen wel 1000kg worden en 100 jaar.

We kregen ook de kans van eentje vast te houden.

Deze was 2 tot 3 jaar oud.

Doordat de dieren zeer traag groeien, hebben ze weinig kans op overleven. Daardoor legt een krokodil wel 90 eieren per keer! Na 6 weken verlaten de kleintjes de moeder.

We zagen er ook vele struisvogels en een Reticulated Giraffe. Nu hebben we alle verschillende soorten giraffen gezien, die in Kenia te vinden zijn.

Hier hebben we ook onze lunch genomen. Het was een lekker buffet!

De laatste stop was Kazuri. Dit is een fabriek die beads maken voor armbandjes en kettingen. Er worden ook potjes en tassen gemaakt. Wat deze fabriek speciaal maakt, is dat alles met de hand wordt gemaakt. De werkgevers zijn allemaal alleenstaande vrouwen. De organisatie geeft de moeders werk, een salaris en zorgt voor medische ondersteuning voor de moeders en hun kinderen.

Werkende vrouwen

The beads

Natuurlijk kunnen 4 vrouwen het niet laten om souveniertjes te kopen ... dit hebben we dan ook gedaan! Wat een prachtige manier om de dag te eindigen!