Dag 30 en 31 in Kenia

Gisteren en vandaag hebben we op het VVOB kantoor gewerkt.
Maandag hebben we deelgenomen aan de maandelijks vergadering van de VVOB. Hier mochten we ook even ons zegje doen. We vertelde over onze ervaringen in Il Parakuo, onze eventuele werkpunten en tot slot onze meningen. Dit deden we aan de hand van een fotopresentatie met onze eigen foto's. Uiteraard was de vergadering in het Engels.

Paul, een van de medewerkers van Healthy Learning was geschrokken over onze observatie i.v.m. stokslagen. Hij zou graag met ons eens samenzitten om een eventuele workshop te organiseren i.v.m. straffen in het onderwijs. Hij vroeg onze mening al, maar deze gaan we donderdag eens uitdiepen. Ik hoop dat onze hulp iets kan betekenen. Het zal geen oplossing bieden, maar nu er interesse is, mogen we deze niet verloren laten gaan.

We zijn gisteren ook een kijkje gaan nemen bij ons appartement. Hier trekken we woensdag (morgen) in. Het is zeker de moeite. Het ligt overal dichtbij, er is goed transport en zeker groot genoeg.

Vanmiddag waren Donna en ik in de winkel, wanneer we van Lut telefoon kregen. Er was een kleine staking op komst, dus ze had graag dat we terug naar kantoor kwamen. We vertrokken op ons gemakje. Toem kregen we weer telefoon van Lut, we moesten ons haasten want ze hadden al met traangas gespoten.
Wanneer we op kantoor waren, hebben we er weinig van gemerkt. Gelukkig was het maar een kleine optocht door de straat.

Vanavond is onze laatste nacht bij Lut. Morgen zal ik de blog invullen vanaf het appartement :)

David Sheldrik elephant orphanage

Gisteren hebben we alles in orde gebracht voor het appartement, waar we de rest van ons verblijf gaan verblijven.

Vandaag zijn we naar David Sheldrik elephant orphanage geweest. Dit is een project dat instaat voor het opvangen en verzorgen van weesolifantjes. Ze bevatten er momenteel 17. De leeftijden gaan van 3 tot 28 maanden.

de jongste 

de oudste en tevens het alfavrouwtje

De olifanten komen vanuit heel Kenia, naar deze plaats. Hier verzorgen ze deze tot ongeveer 4 jaar. Daarna gaan ze naar Tsavo National Park. Ze leren alle zaken om te overleven van oudere wezen, die er al langer verblijven. De olifanten beleven ook hier hun pubertijd rond ongeveer 10 jaar. Rond hun 13de levensjaar worden ze vrij gezet. Ze zijn dan geslachtsrijp en kunnen aan de rest van hun vrije leven beginnen.

De taak van de verzorgers is zeer belangrijk. De weesjes zijn zeer aanhankelijk, je kan ze nooit alleen laten.  Ze volgen steeds andere olifanten of de verzorgers.
De weesjes eten om de 3uur, dit dag en nacht. Je kan je voorstellen, dat dit een vermoeiende klus is.
's Nachts moeten de olifanten bedekt worden met dekens, dit beschermd hen tegen de koude. In het wild houden ze zichzelf warm door tegen of onder hun moeder aan te lopen.

Je kan het weeshuis enkel bezoeken tussen 11 en 12 's middags. Dan is het ook voedertijd.
Het was een hele ervaring, de dier van zo dichtbij te zien, maar ook om ze aan te kunnen raken. Een olifant heeft een zeer dikke huid met zeer harde haartjes erop.

Op een zeer korte tijd konden we al een aantal kenmerken waarnemen van olifantengedrag:

• Het rollen in de modder, dit verfrist hun lichaam.
• Het gooien van zand op hun lichaam, dit dient als beschermingslaag tegen de insecten.
• Contact maken met de slurf.
• Het slurfgebruik tijdens handelingen zoals eten, drinken, zand gooien, water opnemen, ...
• Elkaar volgen in een rij.

Het weeshuis geeft ook onderdak aan twee neushoorns. De ene is blind, dus ze kunnen hem niet meer in de vrije natuur loslaten. De andere is 2 jaar en loopt gedurende de dag vrij rond in het national park. 's Avonds wordt hij weer naar binnen gebracht.
Een neushoorn is vanaf zijn 4 jaar niet meer handelbaar, dan wordt hij te agressief voor de verzorgers. Ten laatste op 4 jaar worden de neushoorns dan weer in de vrije natuur gelaten, indien mogelijk.
Vroeger werden de neushoorns ook aan het publiek getoond. Dit hebben ze moeten stoppen voor de veiligheid van de bezoekers. Een kleine neushoorn is super enthousiast. Je kan je inbeelden dan een actief dier dat 200 à 300kg weegt, gevaarlijk kan zijn.
Zo heeft een van de dieren eens een oude vrouw omver gelopen, want leidde tot een gebroken been. Omwille van deze redenen, laten ze de neushoorns niet meer bij het publiek.

Het was werkelijk fantastisch.

Je kan dit bezoek boeken met een safaribureau, maar wij zijn zelf naar daar gegaan en dat ging perfect. Je moet enkel het adres hebben en de juiste matatu. 

De inkom die je betaald (500Ksh of ongeveer 5 euro), wordt gebruikt i.f.v. de olifantjes. Je kan ook een olifant adopteren voor $50 per jaar. 

Indien je een bezoek naar Kenia plant, is dit echt aan te raden. Je zal (bijna) nooit meer zo dicht in contact komen met deze geweldige dieren.

We gaan deze leuke dag afsluiten met Sushi. We trakteren Lut omdat we hier een tijdje gelogeerd mogen hebben tegen een (zeer) lage prijs.
Sushi op Keniaanse wijze, dit kan niet slecht zijn! :) 

Mijn eerste nare ervaring

Vandaag heb ik eindelijk eens goed kunnen uitslapen. Dit was nodig.
Na ons ontbijt begonnen we aan ons werk. We krijgen 6 maart bezoek van het bestuur van Brussel. We kregen daarom de opdracht van Lut om onze taak hier aan hen uit te leggen. We beslisten daarom  een ladderspel te maken over ons verblijf hier.

In de late namiddag trokken we naar de stad met de matatu. We zagen een gezellig café/restaurantje. Hier hebben we een lekker broodje met salade gegeten. Hier komen we zeker nog eens terug.

We gingen terug naar de matatu's. Wanneer we aan het wandelen waren, liep er een man naast mij en was heel de tijd raar aan het kijken. Uit voorzorgsmaatregel neem ik mijn handtas en breng hem naar de andere kant, zodat hij hem minder gemakkelijk zou kunnen meepikken.
Plots draait hij zich voor me en grijpt naar de ketting die ik aan had. Gelukkig was ik snel genoeg om naar achter te leunen, zodat hij de buit niet te pakken kreeg. De man liep weg. Het ging allemaal zo snel, dat ik dacht dat het niet gebeurd was.
Een man die achter me liep, vroeg me of alles in orde was. Dus ik had het niet gedroomd.
Ik wist dat het kon gebeuren, maar was natuurlijk wel verschoten.

Ik vertelde mijn ervaring tegen John, Lut haar man. Hij vertelde ons dat wanneer de man de ketting had gepikt en vervolgens gepakt zou worden door eender wie, hij gelyncht zou zijn geweest. Ik dacht niet dat het hier in de stad zou gebeuren, maar blijkbaar zijn ze op het punt van stelen, zeer streng.

We namen dan uiteindelijk de matatu om naar een safaribureau te gaan. Hier vroegen we weer prijs op.

's Avonds maakten we zelf een lekkere pizza!

Lut vertrok vandaag naar een bijeenkomst. Daarom werden we vanochtend opgepikt door Paul. Dit kwam ons goed uit, aangezien we ene half uurtje langer konden slapen.
Op de bureau hebben we ons verslag volledig afgewerkt. Hier hebben we lang aan bezig geweest omdat het in het Engels moest.

's Middags zijn we bij een safaribureau langsgegaan om prijs te laten maken, dit deden we al bij een aantal bureaus. Zo kunnen we achteraf de beste selecteren.
Je moet wel oppassen omdat er veel nepbureaus tussenzitten. We hebben geluk dat John, de man van Lut naast een goede firma werkt die de verschillende bureaus kan nagaan.

Lut zei ons dat Paul ons weer thuis ging afzetten, maar dat was foute communicatie. Lut had verondersteld dat Paul ons thuis kon brengen.
Om half 5 vertelde hij ons dat hij doorging, maar naar de andere kant van Nairobi. Hij stelde voor een taxi te nemen, maar de avonturier wou dat niet. Op naar de matatu!! Dit om twee redenen: het is goedkoper en bovendien veel leuker.

We zijn weeral veilig op onze bestemming aangekomen!

Het eerste bezoek aan Our Lady Of Fatima

Vandaag weeral vroeg opgestaan, om kwart voor 6.
We gingen eerst naar the VVOB office omdat Lut nog een aantal zaken moest regelen. Om 9 uur vertrokken we (Donna, Lut, John en ik) naar Karibangi, waar de school gelegen is. We reden ongeveer een 25 minuten.
Aangekomen op onze bestemming zagen we een grote omheinde school. Een paradijs tussen de verloederde huisjes en afgedankte kraampjes.

 Hier kregen we een rondleiding door de school. Our Lady Of Fatima bevat ongeveer 800 studenten. De school bevat een klas speciaal voor homescience. Hier vind je naai- en kookmateriaal. Dit is zeer goed, zo kunnen de leerlingen actief tewerk gaan.
Zoals in alle scholen krijgen de studenten ook 's middags ene maaltijd.
Leerlingen die ver van de school wonen, worden 's morgens opgepikt door een busje en naar school gebracht.
We ontmoetten Catherine, die instaat voor de scholenband tussen Our Lady Of Fatima en het Asumpta Lyceum. We hadden ook een super leuk gesprek met de leden van het scholenbandenteam, dit waren ongeveer een tiental studenten. Ze stelden ons allerlei vragen over België. Deze meeting doen we zeker nog een keer.
We bespraken ook nog de activiteiten die we er konden doen. We gaan waarschijnlijk meewerken in verschillende clubs, zoals de sport-, game- of journalistenclub. Hier zouden we zeker ons steentje kunnen bijdragen.
Ergens volgende week gaan we eens observeren, dan weten we ook meer.

Dit zijn een aantal studenten.

In de late namiddag keerden we terug naar het centrum van Nairobi. Voor we naar huis gingen, kochten we nog wat vlees. Aangezien Lut vegetarisch is, kan dat al eens smaken.

Gisteren heb ik ook twee typisch Keniaanse gerechtjes gegeten, namelijk mandazi en samosas.

Mandazi is een soort broodachtige koek. Dit vond ik zeer lekker! Samosas is een vlees of groenten omhuld met deeg. Ik had er een met groentjes genomen, dit was goed en lekker gekruid.

Volgende keer neem ik er zeker nog een.

Dag 22 en 23 in Kenia

Gisteren hebben we een dag op kantoor gespendeerd. We moesten allerlei formaliteiten regelen. Ik moest nog een aantal zaken voor school afronden en begon aan de eerste pagina's van mijn eindwerk. Verder kregen we ook de opdracht een verslag te schrijven over ons avontuur in Il Parakuo.

Vandaag hebben we verder gewerkt aan het verslag. We kregen ook te horen dat we 6 maart bezoek krijgen van Brussel. Hiervoor moeten ik en Donna iets voorbereiden. Hierover hebben we vandaag dan ook gebrainstormd. 

Ik had nooit gedacht dat ik in Kenia een tandartspraktijk zou bezoeken, maar vandaag is het tegendeel bewezen. Gelukkig was ik niet de patiënt, maar Donna. Ze had last van bloedend en pijnlijk tandvlees, hopelijk zal dit beteren na deze consultatie.

De tandartsenpraktijk zag er minder "primitief" uit dan ik gedacht had. Al boren, haakjes, ... waren aanwezig. De man werkte op het eerste zicht zeer hygiënisch. Hij waste zijn handen, deed handschoenen aan en droeg een mondmasker.

De praktijk

Vervolgens werkten we nog wat verder.

Om 2 uur zijn we vertrokken naar the citymarket.
Dit is een overdekte markt, waar je alles kan vinden. Er zijn groente-, kleren- en souvenirwinkel.
We zagen twee handtassen. De verkoper was blij met onze interesse. Hij vroeg 5000Ksh voor beide tassen, hierna begon het afbieden.

V= verkoper
A&D= Aline en Donna

• V= Ik zal jullie ene goede prijs geven, 5000Ksh voor beide zakken.
• A&D= Nee, dat is teveel.
• V= Oke, 4800?
• A&D= nee, zoveel geven we er niet aan.
• V= Wat is jullie beste prijs?
• A&D= 2500Ksh voor de handtassen samen.
• V= Wat? Daarvoor kan ik ze niet maken.

De man blijft prijzen opnoemen en wij blijven bij onze prijs.

• V= Mijn laatste optie: 3200Ksh.
• A&D= Nee, we zeggen 2500Ksh.

We lopen een eindje verder en bekijken andere winkeltjes. Plots zien we de verkoper weer. Hij komt naar mij en fluistert 3000Ksh.

• A&D= Nee.
• V= Je moet niet bij je prijs blijven, we moeten onderhandelen.
• A&D= Oke, 2400Ksh.
• V= Neen, het bedrag moet stijgen. Waarom doe je dat niet?
• A&D= Wij zijn Belgen, wij blijven bij eenzelfde prijs.

Na nog een aantal onderhandelingen gaf de verkoper toe. We hadden onze handtassen voor 2500Ksh. 

We zijn al weer een ervaring rijker!!

Op een zondag verslagen maken :)

Vandaag zijn we zoals vorige zondag weer een les yoga gaan volgen met Lut. Ik had er eerst niet zoveel zin in, maar het heeft me goed gedaan. Het deed deugd om mijn rug en schouders te strekken na weer een hele week op een dun matrasje gelegen te hebben.

's Middags hebben we iets gegeten. Daarna wilden we naar een paardenshow gaan kijken in Jamhuri. Dit is een van de parken in Nairobi. Hier houden ze een keer per jaar een gigantische bijeenkomst van allerlei organisaties, fondsen, bedrijven, ... .
Wanneer we er aankwamen, was het spijtig genoeg al gedaan. Het leek alsof we door een verlaten stad reden, alsof je door Bobbejaanland reed zonder bezoekers.

In de namiddag heb ik in het zonnetje gewerkt aan schoolse taken. Zelfs op een ontwikkelingsproject in Kenia, moet dit gebeuren.

Terug in Nairobi!

De ochtend begon met het opruimen van ons huisje en het verzamelen van ons materiaal. Dit duurde niet zo lang aangezien we alles goed hadden voorbereid.
We gingen nog langs een van de studenten, Michelle die voor ons nog armbandjes had gemaakt. Lut kwam ons halen om 10 uur. We namen afscheid van de leerkrachten en sommige leerlingen. Sarah, de directrice vond het zeer spijtig dat we vertrokken. Ze ging zeker nog een verslag typen over onze kwaliteiten en onze hulp aan de school.

Na 2 à 3 uur rijden kwamen we aan in Nairobi. Lut zorgde voor een lekkere sandwich, dat smaakte na 4 dagen beschuit.
We gingen vervolgens nog langs de winkel om allerlei eten te halen. Ik en Donna waren verlekkerd op allerlei zaken, maar we hebben uiteindelijk een keuze moeten maken. We konden niet alles meenemen!

In de namiddag pakte ik wat uit en skypte wat.

's Avonds werden we verwend met lekker eten en als dessert appelstrüdell met een bolletje ijs.

Morgen wordt et een rustige dag met wat schoolwerk. Dat moet hier natuurlijk ook gebeuren!

Onze laatste en fantastische dag!

Onze dag begon met het lesgeven. Ik deed in mijn beide lessen afscheidsspelletjes. De 6de klas nam ik zelfs mee naar buiten en gaf ze 2 ballen. Ik maakte ook een soort korf d.m.v. 2 vergieten. De meisjes gebruikten de korfjes en de jongens speelden voetbal. Dit was zeer leuk om te zien, aangezien ze hier zeer weinig een bal kunnen verkrijgen.

Ter ere van ons afscheid hebben ze een geit geslacht. De slachting zelf heb ik niet gezien, maar wel de ontvelling en de preparatie van het vlees. Dit werd gedaan door studenten. Op hun 12 jaar slachten de kinderen na hun besnijdenis hun eerste geit. Aangezien deze studenten ongeveer 16 à 17 waren, kan je je inbeelden dat dat zeer vlot ging. Het was zoals naar de slager gaan.
Na het ontvellen en het prepareren van het vlees hebben ze het geroosterd en gekookt. We hebben dit dan geproefd. Ik vond het niet zo slecht, maar het was wel taai.

De Masai gebruiken meestal alles van de geit, zelfs het bloed. Dit drinken ze vaak op na de slachting, wanneer het nog warm is. Ze geloven dat de kruiden die de geit eet, verwerkt zijn in zijn bloed. Dit is zeer geneeskrachtig.
Vandaag hebben ze het niet meteen opgedronken maar gingen ze het gebruiken in een saus.

In de namiddag hebben ze voor ons afscheid verschillende Masaidansen met muziek gebracht en ook een rap. Ik was zeer onder de indruk. Het is moeilijk uit te leggen hoe zoiets eruit ziet. Je weet ook pas hoe belangrijk deze tradities voor hen zijn. Het is immers ook een zeer fier volk.
De kledij die ze dragen is prachtig. Ze gebruiken vele kleuren en sieraden. De juwelen hebben vaak een betekenis.

Tijdens het optreden werden we spijtig genoeg getroffen door een stormregen. Deze duurde maar een kwartier, maar ze kon zeker tellen.

Na de bui werden alle leerlingen samengeroepen. Ik en Donna gaven er onze cadeautjes. We hadden 5 leerlingen uitgekozen die bij ons een bepaalde indruk hadden achtergelaten. De indrukken konden gaan van een zeer humoristische leerling tot een geweldige acteur.
We gaven elk een T-shirt met een boodschap, een pakje kleurpotloden, stiften, een pen en een potlood.

Wij vielen ook in de prijzen. We kregen elk 2 armbandjes met onze naam en de kleuren van de Keniaanse vlag. Dit werd officieel afgegeven. Elk juweeltje werd door een andere leraar afgegeven en telkens moest er een foto genomen worden.

Na alle ceremonies was het tijd om met de mzungu's op de foto te mogen. Iedereen wou met ons op de foto, maar dat vonden we natuurlijk niet erg!

De laatste dag in de lagere school zit erop! Morgenvroeg vertrekken we naar Nairobi. Het was hier een zeer goede ervaring. Ik heb hier veel bijgeleerd.
Op naar de stad, eens zien wat er ons daar te beiden hebben en wat wij hen kunnen aanbieden!

Theater, Belgische spelletjes en poster!

Mijn ochtend begon met het kijken van een toneelstuk. De leerlingen van 7N hadden van teacher Donna de opdracht gekregen "een play" te schrijven en deze achteraf ook te spelen.
De eerste groep deed een stuk over drugs. Dit was werkelijk fantastisch! De leerlingen leefden zich in, waren enthousiast en hadden een zeer goed verhaal.

• Het verhaal ging over kinderen die drugs kochten bij dealers en een arm gezinnetje. De kinderen die drugs namen hadden in het begin precies een goed leven. De arme hadden veel problemen, zoals geen geld en geen eten.
• Uiteindelijk zie je dat de drugsgebruikers in de problemen komen. Een van de kinderen sterft en de andere belandde in de gevangenis. 
• De arme kinderen waren ondanks hun tegenslagen samen en gelukkig. 
• Het moraal was dat druggebruik slecht is. Dit kunnen we natuurlijk alleen maar aanmoedigen!

De volgende groep deed het over een traditionele Masaidans. Deze dans doen ze na de besnijdenis van de man of vrouw. Het is dus een dans die bijna alle mannen en vrouwen van de Masai kennen. 

Het was geen dans zoals wij dat kennen. In het begin was het wat raar om naar te kijken, ik voelde me precies niet op mijn gemak. Na een tijdje vond ik er een goed ritme in en kon ik het zeker appreciëren.

Het volgende uur gaf ik een lesje science. Ze moesten vragen oplossen i.v.m. de bevruchting. Daarna hingen we de posters op. Ze waren allemaal super fier. We hebben dan ook een klasfoto gemaakt met klas 6. Het is er zoek de blanke i.p.v. Wally :).

Na deze les hadden we ook nog een les in het 3de leerjaar. Hier deden we weer de Belgische spelletjes.

Hierna hebben we het met de directrice gehad over een beloningssysteem. Dit zou kunnen helpen om het slaan van de leerlingen te verminderen. 

We introduceerden het aan de leerkrachten en de leerlingen. Iedereen leek interessant, maar als ze het werkelijk moesten invullen, waren het enkel ik en Donna die het deden. Dat is spijtig. We zouden liever hebben dat ze eerlijk zijn en zeggen dat ze het niet willen, dan ons blij te maken met een dode mus.

Hier zie je het systeem.

's Avonds hebben we bij een leerlinge een aantal sieraden besteld. Tegelijkertijd hebben we weer wat woordjes geleerd:

• Boma betekent huis.
• Nya is oma of tomaat
• Koetchi is een hond

We hebben ook beiden een Masainaam gekregen, want zonder dit konden we volgens de plaatselijke bevolking niet vertrekken. Mijn naam is Nosim, wat nooit alleen betekend en Donna is Nashipae, wat vrolijk betekent.

Wanneer we dit tegen de leerlingen vertelden, spraken ze ons vanaf dan met die naam aan.

Nu zijn we echte Masai! 

The Belgian class

Het eerste lesuur hebben we doorgebracht met het 2de leerjaar. We leerden ze "de Belgische memory" aan. Iedereen wou graag meedoen en dan met bijna 50 kinderen in een klasje, je kan bedenken dat het dan af en toe erg hectisch was.

Om ons te bedanken, zongen de kinderen een masailied voor ons. Dit was werkelijk erg leuk!

Vervolgens gaf ik nog een les wiskunde. Deze ging over het omzetten van tekst naar een algebraïsche expressie. Dit ging vrij goed. De leerlingen waren vlug mee en enthousiast!

's Middags daalden we af naar Magadi. Daar deden we zowel in de lagere als in de secundaire school een Belgische klas. 

We begonnen in de primary school of Magadi. Daar deden we de spelletjes in klas 8. De leerlingen waren zeer uitbundig en nieuwsgierig. Ze stelden allemaal leuke en interessante vragen, zoals wat we eten of hoe we er leefden.

De spelletjes vonden ze natuurlijk het leukste. Sommigen waren er meteen mee weg en anderen hebben er hun eigen versie van gemaakt, maar het belangrijkste is dat ze zich geamuseerd en bijgeleerd hebben.

Na de Belgian class in de lager school hadden we een goede conversatie met de directrice, Kristine. Aan de hand van dit gesprek konden we een duidelijk verschil opmaken tussen deze lagere school en Il Parakuo.

Ik som er even een aantal op:

• In Magadi hebben ze een verzorgd gebouw met propere toiletten. Het zijn nog steeds gaten in de grond, maar wel proper.
• In Magadi hebben ze een speelplaats met planten, waardoor ze schaduw hebben.
• In Magadi kunnen de leerlingen 's middags thuis gaan eten. Dit kan niet in Il Parakuo.
• In Magadi kunnen de leerkrachten Engels. In Il Parakuo is dit soms een probleem, ze spreken eerder de massaidialecten. Hierdoor spreken de leerlingen in Magadi ook beter Engels
• In Il Parakuo krijgen de kinderen zeer vaak stokslagen. In Magadi gebeurt dit zelden. De directrice probeert bij het voorvallen van een  probleem eerst met de leerlingen te praten. Dit is al een echte vooruitgang.

Het is erg merkwaardig dat 2 scholen die nog geen 10km van elkaar verwijderd zijn, zo kunnen verschillen!

Daarna trokken we naar de secundaire school. Deze ligt maar ten 500m verder. Zoals ik al eerder vermeld heb, is de secundaire school in uitstekende staat. We kregen de kans onze Belgian class te geven in de computerklas. Deze ruimte was voorzien van nieuwe en up to date computers.

De studenten toonden zeer veel interesse op verschillend vlakken, van werk tot ons koningshuis.

Hier zie je een foto van de secundaire school.

We hebben België geïntroduceerd in Magadi, morgen is Il Parakuo aan de beurt!

Een drukke dag!

We begonnen de dag met een bezoek aan het 1ste leerjaar. De leerlingen hadden aan Solomon, hun leerkracht, gevraagd wanneer we op bezoek kwamen. Ze waren dus erg benieuwd ons te zien.
We besloten er de plopdans te doen. De leerling waren super enthousiast. Ze wilden ons aanraken en met ons dansen.
Dit was echt zeer leuk om te doen!
Waarschijnlijk morgen naar het tweede jaar :)

Ik heb ook een lesje science gegeven. Ik moest de bevruchting en bestuiving herhalen. Dit heb ik gedaan d.m.v. een quiz. De leerlingen vonden het een leuke manier om te herhalen!

In de namiddag hebben we samen met 12 leerlingen van klas 7 frietjes gemaakt. We konden pas om 4 uur beginnen dus deden we het met de kinderen die dichtbij de school wonen, anders moesten ze in het donker naar huis.
We schilden samen ongeveer 10kg aardappelen. We bakten ze in een pot me olie op een echt vuur. Ze vonden het super lekker, vooral met mayonaise en ketchup.
Op zo een moment durfden de kinderen veel vragen stellen, zoals over een relatie hebben in België.
We begonnen aan onze namiddagactiviteit met 12 leerlingen en we eindigden met wel 50 man. Iedereen wou eens proeven. Natuurlijk kregen ze de kans om een frietje mee te pikken.

Uiteindelijk deden we samen de afwas en konden de leerlingen moe maar voldaan naar huis.

Terug naar Magadi

Vandaag stonden we om 5:45 op. Een echte opdracht voor ons! We reden met Lut mee naar de VVOB zodat we daar ons kwartet en memory konden afmaken. We besloten ook om de kaartjes te lamineren, anders zouden ze niet lang heel blijven.
Aangekomen in het stadscentrum zagen we verschillende soorten grote vogels, maraboes. Dit is een soort ooievaar. Normaal gezien zouden ze een van de weken moeten uitvliegen naar andere oorden.

's Middags wees John (VVOB) ons de weg naar de Rooseveltplaats van Nairobi. Als je denkt dat het ingewikkeld is om in Antwerpen de bus te nemen, kom hier maar eens een kijkje nemen. Er is echter wel een structuur aanwezig, maar enkel de chauffeurs van de matatu's weten dit. Zelfs John, die elke dag de matatu neemt, wist niet waar hij moest zijn. Gelukkig hoef je maar een vraag te stellen en de Kenianen wijzen u met plezier de weg naar je juiste bestemming. Ze dragen zelfs u bagage als je hen laat doen.
De rit naar Kiserian ging zeer vlot, op een half uur waren we daar. Nu de matatu naar Magadi nemen.
We wisten waar we vorige keer afgestapt waren, dus moesten we deze keen niks vragen :)

We betaalden ons ticket, maar moesten we nog even wachten. Een man sprak ons aan, hij bleek de man van een van de leerkrachten van Il Parakuo te zijn. Wat kan ook een land als Kenia klein zijn.

In Magadi aangekomen, moesten we de heuvel nog opklimmen. gelukkig kwamen een paar leerlingen helpen. We bespraken met Sarah, de directeur de planning van de week.
Het is nu 20uur en donker. Tijd om aan ons eten te beginnen en een wasje te doen!
Morgen maken we frietjes met klas 7. Dat zal smaken!!!

Het voorbereiden van een lesje over België

Na een dagje ontspannen, konden Donna en ik er weer invliegen.

We begonnen de dag met een les yoga. We mochten van Lut aan een van haar lessen deelnemen. Ik had dit nog nooit gedaan. Het was vermoeiender dan ik dacht, maar het was leuk en ontspannend.

's Middags zijn we naar de winkel gegaan om ons eten en ander materiaal te gaan halen, zodat we de 2de week in Il Parakuo aankunnen.

Na de middag zijn we begonnen aan onze les over België voor te bereiden. We besloten een kwartet te maken en ook een memory. De spelletjes gaan over verschillende onderwerpen, zoals de talen, gerechten, onderwijsvormen, atleten, ... Het zijn zeer uiteenlopende thema's.
Met deze twee onderwijsvormen kunnen we de leerlingen op een leuke, actieve en creatieve manier aantonen wat België in een notendop is. Tegelijkertijd tonen we verschillende leerkrachten het nut van actieve werkvormen te gebruiken in een klas. Dit zijn twee vliegen in een klap.

De kans hebben om een ervaring als deze mee te maken, heb je zelden. Als je deze opportuniteit dan kan grijpen met iemand waarmee je goed overeenkomt, is dit eens zo leuk. Ik ging naar Kenia met iemand die ik nauwelijks kende, maar ik ben blij met deze gok. Ik zou deze ervaring met niemand anders willen delen dan Donna. We komen goed overeen, denken hetzelfde en delen vaak onze meningen.
Tijdens een periode van 2 weken, zijn we zeer close geworden en ik denk dat we een zeer goede kunnen vriendschap opbouwen.

Morgen de weg terug naar Il Parakuo!

Een zeer ontspannende en vrije dag!

Na een zeer vermoeiende week hebben ik en Donna er een rustig dagje van gemaakt. We sliepen goed en kregen een goed ontbijt! Wat kan een boterham met Nutella toch smaken, na 2 weken.
We brachten onze taken i.v.m. school wat in orde.

Meer kan ik over vandaag niet vertellen, dan ontspanning!

De matatu van Magadi naar Nairobi

De nacht was minder warm dan alle anderen. Dit betekent dat ik eindelijk eens goed geslapen heb.
s' Morgens gaf ik een les wiskunde. Deze was echt super leuk. De leerlingen mochten in groepjes een aantal oefeningen oplossen. De meesten deden het uitstekend.
Na de les wiskunde maakten we ons klaar om de matatu (plaatselijk busje) naar Kiserian te nemen.
We klommen tegen half 12, gepakt en gezakt de heuvel naar beneden. We hadden geluk dat een auto ons een lift naar het stadje kon geven, zo waren we weer een dik half uur wandelen in de middagzon gespaard.
Om 1 uur begon de rit met de matatu. In het busje was plaats voor 9 mensen, wij vertrokken met 11 passagiers. Je kan je voorstellen dat met 4 personen op 3 zetels zitten niet comfortabel is en dat gedurende 2 uur. Als je daar nog eens de hobbelige weg bijtelt, wordt het een "moeilijk" busritje! :)
Tijdens de rit speelden ze zeer luide muziek. Wanneer je je niet goed voelt, is het niet aan te raden een matatu te nemen.
We reden ongeveer een 1 uur tot het busje stopte. Er waren 2 mannen die autopech hadden en vroegen om mee te gaan. De chauffeur maakte plaats in de koffer. De dozen die erin zaten, werden op de schoot van de eigenaar geworpen. De 2 mannen werden in de koffer gezet. We zaten dus met 13 man in een matatu waar plaats is voor 9.

Eindelijk aangekomen in Kiserian, moesten we een volgende matatu nemen naar Nairobi. Dit ging zeer vlot doordat een jonge vrouw ons naar het juiste busje leidde.

Om 4 uur kwamen we uiteindelijk aan in de hoofdstad. Lut (VVOB) zorgde voor een slaapplaats bij haar thuis en een overheerlijk maal met verse groentjes en vis. Deze 2 zaken hadden we al een gehele week niet gegeten, dus het was haute cuisine!

Straks nog een goede douche en een goede nachtrust!

Praten met de leerkrachten, daar leer je uit!

In de voormiddag heb ik wiskunde gegeven. Ik heb teruggegrepen naar de basis. De leerlingen waren er echt goed mee weg, hopelijk morgen ook nog.
Tijdens de les science hebben de leerlingen hun posters afgemaakt.

In de namiddag hebben we het met een aantal leerkrachten gehad probleemthema's hier.
Eerst hebben we het over de stokslagen gehad. De leerkracht erkende dat dit niet de manier van straffen zou moeten zijn, maar dat dit zeer hard in de cultuur zit. Sommige ouders vragen zelfs aan de leerkrachten om hun kinderen te straffen.
We vertelden hem hoe wij de leerlingen straften en beloonden. De Keniaanse leerkracht begreep ons en wou dit zeker eens proberen. Nu hopen dat hij het doet.
Vervolgens kwamen we bij het onderwerp tienerzwangerschappen. Dit is hier een groot probleem. Kinderen die op jonge leertijd zwanger worden, hebben zeer weinig toekomst. Ze kunnen niet meer naar school en moeten dus zeer jong al een gezin starten. We spraken even over abortus. De leerkracht in kwestie stond er voor open, maar hij zei dat het nog een lange weg te gaan heeft hier in Kenia. Dat is een feit! Hij vroeg ons hoe wij in België met seks omgingen. We vertelden hem over de pil, condooms en de voorlichtingen in ons onderwijs.
Het onderwerp trouwen en scheiden kwam vervolgens ook aan bod. De leerkracht vond het heel raar, hoe gemakkelijk wij konden scheiden. Bij de Masai gaat het er moeilijker. De gemeenschap moet het eens zijn met hun scheiding, zo niet blijven ze samen. Dit geldt ook voor de huwelijken. De Afrikanen mogen meer dan een vrouw hebben. Hoe meer kinderen, hoe sterker de man.

Ik hielp ook even met het regelen van het water. De leerlingen mogen water nemen aan een kraantje. Dit zorgt voor veel geduw en getrek! Ik werd er gek van, daarom dacht ik er structuur in te brengen. Dit lukte even, maar na een tijdje werd ik overspoeld met kinderen en kon ik het niet meer aan.

Ik vind het zeer leuk dat sommige leerkrachten open staan voor probleemthema's. Zo zie je dat er zeker een toekomst is!

Een dag vol bezoeken

Vandaag heb ik in de voormiddag lesgegeven wiskunde.

De leerlingen kunnen zeer moeilijke zaken oplossen, maar de simpele zaken kunnen ze niet. Ik zal het even uitleggen aan de hand van een voorbeeld:

• 1/2 (4 - 6x) + 2/3 (6x -15) = 2 -3x + 4x - 10 Dit kunnen ze allemaal uitstekend.
• Wanneer ze verder moeten uitrekenen, maken ze fouten.
• 4x - 3x = x Dit kunnen ze perfect, maar - 10 + 2 = ..... niet

Dat vind ik raar omdat je normaal gezien eerst leert optellen en aftrekken eer je de rest leert.

Ze zeggen ook niet dat ze het niet snappen, wat het moeilijk maakt om op hun fouten verder te gaan.

In de namiddag zijn Donna, Nathaniël en ik de heuvel afgedaald naar Magadi. Hier bezochten we de secundaire school in Magadi. Hier kreeg ik de kans om een les biologie te volgen in Form 2, wat hier het 4de middelbaar is. 

De school bezit redelijk wat materiaal, dit komt omdat ze gesponsord worden door een bepaald bedrijf. Dit kon je zien tijdens de les. De leerkracht gebruikte foto's en schema's.

De leerlingen moeten voor ze naar de les komen het hoofdstuk waarover het gaat al doorgenomen hebben. Dit doen ze zeer keurig. Alle belangrijke woorden hebben ze in het rood genoteerd en alle tekeningen hebben ze zeer gedetailleerd overgetekend.

Dit maakt het lesgeven gemakkelijker voor de leerkracht. De leerlingen kunnen meteen volgen. Hij legt het hoofdstuk nog eens uit en de leerlingen vullen daarbij hun nota's aan. Wanneer er een vraag is, stellen de leerlingen deze zeker.

We bezochten ook nog een lagere school te Magadi. Je zag dat deze in betere staat is dan in Il Parakuo. Hier kregen we de kans om het 6de te ontmoeten. 

In beide scholen komen we zeker nog eens terug, want ze hebben ons gevraagd een workshopje te geven i.v.m. België.

In de late namiddag zijn we de zoutfabriek gaan bezoeken. Zij pompen sodium uit Lake Magadi. Dan wassen ze dit en breken ze het in kleine stukjes. Als laatste stap laten ze het water met de kleine stukjes drogen, waardoor het water verdampt en het zout overblijft. Dit zout transporteren ze dan via de spoorweg naar Mombasa, waar ze het verschepen naar de rest van de wereld.

Daarna volgde een bezoekje aan de markt. Hier kwamen we veel Masai tegen.

Masai die met de kudde rondtrekt.

Hun traditionele kledij.

Op het einde volgde de klim naar boven!

De eerste dag lesgeven!

Vandaag voor de eerste dag lesgegeven.
Het was veel moeilijker dan verwacht. De leerlingen staan recht wanneer je de klas binnenkomt. Je vertelt hen vervolgens dat ze kunnen gaan zitten.
Ze zijn heel enthousiast wanneer ze mogen antwoorden. Als je ze vraagt of ze het begrepen hebben, zeggen ze luidkeels: "Yes teacher!". Echter wanneer je naar hun oefeningen gaan kijken, blijken ze er niets van te bakken. Ze antwoorden gewoon "yes", zo spreken ze niet tegen en kunnen dan geen commentaar krijgen. Dit vond ik wel spijtig omdat het dan zeer moeilijk is om met de klas te communiceren. Het Engels verstaan ze ook vaak niet. Je merk dit doordat ze steeds "yes" antwoorden op al je vragen.

Tijdens de les Science heb ik met de leerlingen posters gemaakt over de delen van de plant en de functies ervan. Dit vonden ze zeer leuk om te doen. Ze waren zeer enthousiast.

In de namiddag hebben we de leerlingen van de 4de klas 3 spelletjes aangeleerd, namelijk "Wie is het?, "De toren van Pisa" en "Vier op een rij". Dit vonden ze fantastisch. We kregen hulp van Nathaniël, een leerkracht hier. Hij vertaalde onze Engelse woorden in het Swahilli, want niet alle leerlingen kunnen Engels verstaan.

Er zijn zelfs andere klassen die kwamen vragen om het ook met hen te doen. Ook de leerkrachten probeerden de spelletjes uit, ze zijn ook geïnteresseerd in Skype en Facebook. Dit zullen we later deze week installeren.

We hebben vandaag ook voor het eerst onze kleren gewassen. Dit lukte vrij goed. Het was een succes!

Onze eerste dag lesgeven zit erop, op naar de tweede :)

De eerste lesdag!

Vandaag heb ik geobserveerd tijdens de lessen wiskunde en wetenschappen.

De lessen duren hier 35 min. Meestal geven de leerkrachten frontaal les, af en toe spreken ze de klas aan. De leerlingen herhalen wat de leerkracht zegt, echt papegaaienwerk. De leerkrachten geven eerst hun theorie aan bord, vervolgens schrijven de leerlingen dit over en noteren het in hun schriftje. Dit moet zeer netjes gebeuren.

Vandaag ben ik met mijn cultuurshock in contact gekomen, de leerlingen die iets fout gedaan hebben, krijgen stokslagen. We hebben ze niet op gereageerd, maar onze gezichten spraken boekdelen. De onderdirecteur sprak ons erop aan. Hij vroeg ons of we er bekend mee waren en bevestigde dan ook dat het voor buitenstaanders een vreemde ervaring. 

In de namiddag ben ik een secundaire school gaan bezoeken. Hier kwam ik veel te weten over het secundair onderwijssysteem.

Ik som er even een aantal op:

• De indeling van de scholen is anders dan bij ons. 3 jaar kleuter, 8 jaar lager en 4 jaar secundair.
• Wanneer de leerlingen slechte resultaten hebben, moeten ze niet blijven zitten.
• Er zijn enkel examens aan het eind van het lager en het eind van het secundair.
• De leerlingen moeten naar mijn mening veel zaken meer gedetailleerd bekijken. Sommige dingen leren wij zelfs niet in het middelbaar.
• De kinderen dragen overal een uniform. Dit moet in orde zijn voor ze de school kunnen betreden.

Woensdag ga ik lessen in de school observeren. Ik hoop hiervan veel op te steken en te gebruiken in mijn lessen. Misschien krijg ik deze week ook de kans om er les te geven. Ik hoop het!

Een zondag in Magadi

Na een warme nacht werden we gewekt door muziek om 7uur. Dit was vroeg voor 2 mzungu's (blanken).
We bleven nog een tijdje liggen en stomen uiteindelijk op.
We aten iets en toen werd het stil. Er was hier werkelijk niets te doen.

's Middags werden we uitgenodigd door de directrice om lunch bij haar te eten. Deze bestond uit aardappelen, bonen en maïs.

Om 5 uur vertrokken we om met een aantal kinderen te gaan zwemmen in een nabije bron. Deze was gelegen bij lake Magadi. Hier wordt aan zoutwinning gedaan. Er is een grote fabriek gevestigd in het meer. Deze wordt gerund door Indiërs. Ze laten er Keniaanse mannen werken. 

We gingen te voet, zoals iedere Keniaan dat hier doet. We daalden met een aantal studenten de heuvel af. 

De bron was warm maar het deed deugd.

De kinderen kunnen niet zwemmen maar ze genoten er enorm van!

Na de plons terug naar boven klimmen. Dat was een vermoeiende trip, maar dan kunnen we nu moe maar voldaan in ons bedje kruipen.

Morgen weer een nieuwe dag!

Onze eerste dag in Magadi

Vandaag om 9 uur naar Magadi vertrokken. Via de hobbelige wegen en mooie uitzichten kwamen we na 2,5 uur rijden aan in Il Parakuo.
De auto was volgeladen met allerlei spullen, waaronder matrassen, een tafel met stoelen, eten, kampgerief en kledij. Dit is allemaal nodig om 2 weken te overleven in een van de droogste plaatsen in Kenia.

Hier aangekomen, hielpen ze ons met uitladen van de wagen.
We installeren ons vervolgens in onze 2 kamerhuisje.
We zitten hier in de zoo, maar wij zijn de dieren. Ze bekijken ons hier overal. Wanneer we naar buiten gaan, worden we gevolgd door een aantal kinderen.

Ik probeerde de kinderen UNO uit te leggen. Ze hebben er hun eigen versie van gemaakt en vonden het zeer leuk.

Het is hier verschrikkelijk warm en geen schaduw.  We weten niet waar te gaan zitten, liggen, hangen, ... Je zweet jezelf te pletter! Als je dan weet dat we geen douche hebben, zal het back to basics zijn!
De toiletten zijn een gat in de grond, mikken is de boodschap.
Juist zelf eten gemaakt op een gasvuurtje. Het smaakt!!

We gaan er voor!!

The Giraffe Center

Vandaag onze eerste uitstap gedaan, The Giraffe Center.

The Giraffe Center is een deel van Nairobi National Parc.
Dit centrum zorgt ervoor dat de soort rothschildgiraffen blijft bestaan. Dit is een bedreigde diersoort.
Er zijn 3 soorten giraffen in Kenia, maar in The Giraffe Center vind je enkel de rothschildgiraffen.
Het concept van dit centrum is zeer goed. Ze hebben er 9 vrouwtjes en normaal gezien ook een mannetje, maar deze is spijtig genoeg in december overleden. De dieren laten ze op een natuurlijke manier voortplanten. De kalveren blijven er dan tot en met 3 jaar. Vervolgens laten ze deze dan weer vrij in de natuur, normaal gebeurt dit dan in Nakuru National Parc.
Hierdoor blijft de populatie bestaan.

We konden er de giraffen voeren en we hebben er zelfs een gekust.

In The Giraffe Center waren er ook 2 kleine kalveren, een van 4 maanden en een 6 maanden. Als je deze iets te eten gaf, namen ze het zeer voorzichtig aan in tegenstelling tot de volwassen giraf, Nora.

Ik het centrum was er ook een educatief centrum aanwezig. Hier deden ze excursies voor leerlingen en gaven ze ook bijscholingen voor leerkrachten. Aan de leerlingen geven informatie over het milieu en aan de leerkrachten geven ze workshops over het educatieve aspect.

In de namiddag zijn we met Lut naar de winkel geweest om eten in te zamelen om onze 2 weken in Magadi te overleven. Dat zullen 2 weken back to basic's worden.

Dat is allemaal "part of the experience" !!

Kenya sciene centre

Vandaag brachten we een bezoek aan The Kenya Science Centre.

Mike, de man die instaat voor ICT in de VVOB programma's, wilde graag weten hoe wij ICT in de lessen integreren en hoe we dit didactisch aanpakken.
Ze willen ICT trachten te integreren in scholen. Ze hebben tot nu toe al workshops gegeven aan leerkrachten, een helpdesk voor leerkrachten opgestart en een site gecreëerd waar waar leerkrachten hun vragen, nota's en verslagen kunnen achterlaten.

We gingen te voet naar het centrum, ongeveer een half uurtje wandelen.

Voor ik het centrum binnenging dacht ik dat dit zeer "primitief" ging zijn, maar het tegendeel werd bewezen. Ze hadden er zeer up to date computers en smartboards. De helpdesk was ook in dit centrum gevestigd.

                                              The teaching room
Zoals je kan zien, is deze ruimte voorzien van allerlei ICT materialen. Deze zijn gesponsord door de staat en buitenlandse organisaties.

We lieten Mike een aantal van onze sites zien en hoe we deze gebruiken in onze lessen. Ik heb hem met geogebra leren werken en Donna heeft hem verschillende zaken laten zien die je in het lager onderwijs kunt gebruiken.
Ik denk dat de scholen in Nairobi geen gebrek aan materiaal zullen hebben, maar wel gebrek aan kennis bij gebruik ervan.
Ik hoop dat er in de toekomst nog zeer veel vooruitgang geboekt zal worden, maar het gaat nu al zeker in de goede richting.

We zijn in de namiddag naar Junction gegaan, dit is een shoppingcenter dat we kunnen vergelijken met dat van Wijnegem. Deze is enkel veel properder, gezelliger en hipper ingericht. De Keniaanse jongeren komen hier elke zondag, het is de place to be.
Elke donderdag komen er jongeren dansen in de parking. We hebben beide zeker genoten van de Keniaanse dansen en de muziek. Wie op dat moment geen lach op zijn gezicht heeft, moet wel een heel slechte dag hebben.
Jammer genoeg mochten we geen foto nemen, dit is echter in alle shoppingcentra verboden omwille van veiligheid.

Vandaag gaan we eten met een aantal Kenianen die zich inzetten voor kinderrechten.

Weer een leuke dag die voorbijgevlogen is!

De bus nemen in Kenia

Vandaag voor het eerst de bus genomen naar het centrum van Nairobi.
Gelukkig heeft Nora, de receptioniste van the Guesthouse, ons goed geholpen. Ze wees ons de weg naar de bus en waar deze stopte. Dit is hier niet zo duidelijk aangezien er geen echte haltes zijn, de bus stopt ongeveer op eenzelfde plaats ma deze zijn niet aangeduid. Ze hebben ook geen tijdschema's. De bussen vertrekken wanneer ze vol zitten.
Om van the Guesthouse naar Nairobi te gaan neem je bus 46. Deze rit kost je 40 K, wat ongeveer 40 cent is. Dit geld betaal je op de bus, de conducteur komt langs je betaalt zo je ticket. Dit is zeer handig om zwartrijden te voorkomen.
De busrit is een belevenis, eerst en vooral is het een zeer hobbelige route. Verder houden ze zich maar aan een verkeersregel: Wie eerst is, is eerst (zelfs rode lichten tellen niet). Je weet ook niet waar de bus stopt en welke route ze neemt. Gelukkig zijn de conducteurs zeer vriendelijk en zeggen ze waar je af moet stappen.
We kwamen zeer goed en op tijd aan in Nairobi.

's Avonds moesten we van het centrum terug naar huis. We zochten bus 46 weer, maar deze konden we niet terugnemen. De conducteurs stuurden ons van de ene bus naar de andere tot we de juiste gevonden hadden.
Deze rit ging trager door de fille en doordat de bus onderweg moest tanken (met alle passagiers in). Door een goed gesprek op de bus met David, een vredesmedewerker verliep het vlotter.
We stapten af aan de juiste halte en wandelden weer naar the Guesthouse.

Zo zijn we weer een ervaring rijker!