19 - 22 April

De afgelopen dagen waren hectisch en tegelijkertijd zeer ontspannend.

Donderdag:
De laatste dag van de ICT workshop handelde over infrastructuur. De deelnemers maakten zelf een schets   van hun school. Ze tekenden, knipten en plakten erop los. Het was zeer interessant, er ontstonden verschillende onderlinge discussies en er werd volop geargumenteerd.
Wanneer hun plattegrond bijna af was, kwamen er "experts" langs, waaronder ik en Donna. We mochten onze bedenkingen, aanvullingen, ... geven, zodat ze deze konden verwerken in "hun kunstwerk". Elke groep had zijn eigen "expert". Ik had een zeer leuke en ruimdenkende groep, thema's als netwerken, veiligheid, budget, ... werden aangehaald.

Na het uitvoeren van de opdracht, moest elke school zijn visie i.v.m. infrastructuur voorbrengen. Hier konden andere "experts" dan weer hun kijk op geven of aanvullingen maken. Het was boeiend de verschillende aanpakken van de verschillende scholen te observeren. Hoe uit eenzelfde workshop, zo een verschillende resultaten kunnen vloeien.

Na de middag moesten de scholen hun "summary report" voorbrengen. In deze rapportage vertelden de scholen hun verschillende ervaringen van de voorbije vier dagen.
Dit was minder goed uitgedraaid dan verwacht ... de scholen vertelden allemaal hetzelfde. Ze gaven allemaal een vrij algemene stand van zaken.
Achteraf gezien had het beter geweest dat elke groep een andere dag besprak en daar de hoogtepunten uit zou halen. Dit zijn weer lessen voor de volgende workshop.

's Avonds kwamen mama en tante Nathalie terug van Nakuru. Hier waren ze met Julius naartoe geweest.
We sloten de dag af door met z'n vieren iets te gaan eten. Het was immers hun laatste avond op Keniaanse  bodem.

Vrijdag:
's Morgens stonden ik en Donna even mee op om afscheid te nemen van mama en Nathalie.
Vervolgens kropen we weer in ons bed. Tegen 9:30 vertrokken we naar het kantoor.
Hier bereidde we onze activiteitendag van OLOF voor. We organiseren een hele dag vol activiteiten.

• een tegen allen 
• koken 
• knutselen 

We zorgden voor een uitgewerkt plan en alle voorbereidingen voor deze dag. 

Ik heb ook nog gewerkt aan het verslag van de ICT workshop. Alle rapporten, evaluaties, ... van de scholen moeten samen gezet worden in een verslag. Dit is een heel werkje!

's Avonds zijn we met Bush, George en Peter uitgegaan. Het was weer een leuke avond!

Zaterdag:

Eerst en vooral hebben we uitgeslapen. In de late namiddag zijn we iets geen drinken en een ijsje gaan eten met George en Bush. 

Onderweg hebben we nog een aantal keer gestopt om "goedendag" te zeggen.  

Het ijsje was super lekker ... Donna had een "chocolat chip icecream" en ik een gewone "banana split". Dat heeft gesmaakt!

's Avonds hebben George, Kelvin en Bush voor ons gekookt. Het was echt lekker!

Tegen 23 uur waren Donna en ik doodop. We vielen dan ook in de zetel in slaap en kropen daarna ik ons bedje!

Zondag:

Vandaag was een zeer ontspannende dag. We keken wat Lost, bereidden de trip naar Mombasa voor en gingen naar Karen. 

Om 11uur kwam Julius langs om de praktische zaken te regelen. We kwamen tot een consensus en vonden ook een leuke bed&breakfast. 

In de namiddag gingen we naar Karen. Daar dronken we iets en gingen we naar de supermarkt. 

's Avonds maakte ik Mexicaanse taco's en al zeg ik het zelf, dit om duimen en vingers van af te likken!

We hadden eerst geen plannen meer, maar dan belden Kelvin en Vicky om te vragen of we weggingen ... daar zeiden we natuurlijk geen "nee" tegen. 

We maakten er een toffe avond/nacht van!

Zou willen dat dit avontuur nooit zou stoppen!

Ben super blij dat ik dit met mama en tante Nathalie heb kunnen delen. Verhalen en foto's zeggen veel, maar het met je eigen ogen zien, maakt het nog specialer!

Ben ook zeer blij dat ik dit met Donna mag meemaken. Ik zou niet weten met wie ik dit anders zo goed zou kunnen doen. 

Amboseli en de ICT-workshop

Hier volgt weer een update van de voorbije dagen.

Vrijdag:
Vandaag hebben ik en Donna in de voormiddag ons deeltje van de ICT-workshop voorbereid. We doen een stukje over "From Pack to T-Pack", "Surfing on the internet" and "skype and facebook".
Dit duurde de hele voormiddag. Mama en tante Nathalie waren tot aan Junction gewandeld.

Na de middag brachten we een bezoekje aan de Village Market, dit is een verzamelplaats voor verschillende souvenirwinkeltjes. The place to be om cadeautjes aan te komen. We namen twee vrienden mee, Bush en George. Het was de bedoeling dat zij voor ons zouden afbieden, aangezien dat het hier in de cultuur zit om af te bieden en zij dit daardoor ook beter kunnen. Wanneer we daar arriveerden en ons eerste geschenkje zagen, merkten Donna en ik dat het van ons ging afhangen. Na het eerste gesprek waren we vertrokken, we boden af voor onszelf, mama en Nathalie. Gelukkig kregen we van George af en toe een "geknik of geschud", zo wisten we of we goed bezig waren.

Na onze inkopen gingen we nog iets drinken. Daarna gingen ik en Donna nog een stapje in de wereld zetten. Zo konden we de dag super leuk afsluiten.

Zaterdag:
Vandaag vertrokken we tegen een uur of 8 naar Amboseli. We hadden geluk, de chauffeur was een hele toffe gast. Hij heet Julius. Tijdens de rit deed ook hij een huwelijksaanzoek. Ik zit nu aan 3 aanzoeken.

Na het overbruggen van de afstand tussen Nairobi en Amboseli, lunch met lekkere cocktail, ... konden we tegen 16uur het park binnen.
Amboseli is gekend voor het zien van olifanten en de Kilimanjaro. Deze hebben we dan ook fantastisch kunnen waarnemen.
Tijdens de gamedrive van zaterdag konden we de Kilimanjaro niet goed zien door de mist. Julius vertelde ons dat je hem enkel vroeg in de ochtend kan zien of laat in de avond en dat je ook een portie geluk nodig hebt.
We konden natuurlijk de olifanten en andere dieren al bewonderen. Hier vind je alvast de olifanten.

`s Avonds aten we en zaten we gezellig aan het kampvuur. Wanneer je naar de hemel keek, zag je 1000`en sterren. Ongelofelijk. Je wordt er meteen stil van.

Zondag:
We deden een volledige dag gamedrive. We werden weer verwend. We zagen vele, vele olifanten, giraffen, gazellen, nijlpaarden, zebra`s, en EEN HYENA. Deze hadden we nog niet gezien, dus hier waren we super blij mee. Ons geluk kon niet op wanneer we kennis maakten met 2 studenten die reseach deden op de leeuwen. We volgden we naar een van hun troepen die ze bestudeerden. Aangezien de populatie leeuwen zeer klein is in dit park, was het een hele ervaring deze dieren te kunnen aanschouwen.
Hier heb je al vast een aantal foto`s.

Een klein nijlpaardje

Onze lunch aten we op op de observatieheuvel te Amboseli. Wat een prachtig uitzicht! Vandaar zag je verschillende olifanten, vogels, nijlpaarden en uiteraard de bekende berg!
Ik heb al op slechtere plaatsen mijn boterhammen opgegeten ;)
`s Avonds aten we weer lekker en dronken we een Tusker aan het kampvuur, zo gezellig! Er werden vanalle verhalen verteld, dat gaf voor mij een toets aan het geheel.

Maandag:
We stonden om 5:30 op zodat we om 6:30 het park konden binnengaan. We hadden weeral geluk, we konden de Kilimanjaro bewonderen, zonder een wolkje ervoor! Wat een natuurlijk fenomeen! Vele mensen gaan naar Amboseli, zonder deze ervaring mee te maken.

We gingen brunchen tegen 11uur. Daarna pakten we onze spullen en vertrokken we richting huis, Julius zei dat we voor donker thuis gingen zijn, maar dat liep mis. Na ongeveer een dik half uurtje rijden, stonden we plots stil. We hadden autopanne. Er was iets mis aan de alternator.
Daar stonden zwe dan langs de kant voor ongeveer 3uur. Gelukkig konden we onszelf amuseren door verschillende activiteiten als kaarten, zonnen, zingen, dutje doen, ...
Tegen 21uur kwamen we thuis aan. We aten nog een lekker smoske en na een aflevering van Lost kropen we ons bedje in.


Dinsdag:
Vandaag hadden mama en tante Nathalie een vrije dag. Ik en Donna gingen naar NI3C voor de workshop. We moesten normaal gezien onze presentatie over "From Pack to T-Pack" geven met Kisito, een van de collega`s. We hadden de man nog nooit gezien.
We gingen de man begroeten en toonde hem wat we voorbereid hadden. Hij zei dat hij het goed vond. We begonnen aan onze presentatie en hebben uiteindelijk deze ook helemaal alleen gegeven, terwijl hij meer kennis over het onderwerp heeft. Hij droeg nergens zijn steentje bij.
Achteraf gaf hij ook geen feedback, dus vroegen we Maaike haar mening. Gelukkig vond zij het goed op een aantal opmerkingen na, maar dat is normaal als je iets voor de eerste keer doet.

Na de workshop hadden we nog een meeting van ongeveer een uurtje om het programma van de volgende dag te overlopen.
Na de meeting ginger we naar Junction, waar we met mama, tante Nathalie en Lut hadden afgesproken om sushi te gaan eten. Het was overheerlijk!


Woensdag:
Mama en Nathalie gingen samen naar Kitengela om de glasfabriek te bezoeken. Ik en Donna gingen naar NI3C voor de 3de dag van de workshop.  Vandaag moesten het bezoek van de verschillende Keniaanse scholen aan België voorbereiden. We zochten alle treinuren en verschillende mogelijkheden op. Hier zijn we zeer lang mee bezig geweest.
In de namiddag hebben Maaike, Mike, Donna en ik het principe van Skype, Facebook, Youtube, ... uitgelegd. Wanneer ik Skype demonstreerde, merkte ik dat Lynn online was. Ik skypte even van Kenia naar België, dit vonden de participanten zeer leuk en interessant.

Na deze sessie was er nog even tijd om geogebra uit te leggen aan de wiskundeleerkrachten. Ze waren zeer gemotiveerd en geïnteresseerd. Ze stelden allerlei vragen en probeerden elk ding uit. Ze deden het fantastisch. Nu hoop ik dat ze het nog in hun lessen gaan gebruiken, maar ze zagen het nut er al van in, dus dat is al een goed begin.

's Avonds aten ik en Donna iets in "Café Deli", een aanrader voor moest je ooit naar Nairobi komen. Vervolgens was het tijd voor de karaoke. Het was weer een leuke avond met veel voetbal en het daarbijbehorend geroep, commentaar en een teveel aan testosteron.

Het scholenbezoek met mijn mama en tante en de beestje :)

Na het bezoek aan de Masai Mara, wilden mijn mama en tante wel eens zien waar ik en Donna al die tijd mee bezig waren. Daarom planden we in hun bezoek een bezoek aan beide scholen. We begonnen met Magadi.

Dinsdag:

Om 6uur stonden we op om om 7uur te vertrekken naar Magadi. We gingen eerst met de matatu naar het stad. We moesten even wachten eer we er een te pakken hadden, om 7uur begint tevens het spitsuur. 

In het stad aangekomen, namen we een matatu naar Kiserian. 

Onderweg legden we aan mama en tante Nathalie uit wat we zagen en tegenkwamen. Na een drie kwartiertjes rijden kwamen we aan in het hectische dorpje.

We wandelden naar de matatu die naar Magadi reed, kochten onze tickets en vertrokken. We zaten eerst opgepropt met zen vieren op de achterbank, maar gelukkig stapte er een man uit na een half uurtje, waardoor we weer comfortabel zaten. 

Na ongeveer 2uur rijden, kwamen we aan. Nu moesten we de "beroemde" heuvel nog opklimmen. Wanneer ik tijdens mijn verblijf in Il Parakuo sprak over de berg, dacht mama steeds dat ik overdreef ... maar nee! De beklimming van de berg is stijl en vermoeiend, zeker wanneer de zon schijnt.

Aangekomen op Il Parakuo, werden we uitgenodigd op de rapport uitreiking. We zaten met zen vieren op de eerste rij. Mama en Donna mochten zelfs een aantal prijzen uitdelen, wat een eer! De kinderen waren enorm onder de indruk van wel 4 blanken te zien.

Na deze formele bedoeling, kregen mijn mama en tante een rondleiding van de school en de nabije omgeving, terwijl wij een gesprek hadden met Nathaliën, de onderdirecteur.

We hadden aan hem een aantal zaken gevraagd i.v.m. de scholenband, maar er was NIETS gedaan. We namen vervolgens contact op met Lut om te vragen hoe het verder moest. Het besluit uit het telefoongesprek was dat de school nog een laatste kans krijgt.
Indien ze tegen 3 mei niet alles in orde hebben gebracht, moeten ze het geld van de scholenband teruggeven en verliezen ze ook het Healthy Learning Program van VVOB.

Tegen 14uur begonnen we de afdaling naar beneden. Deze was weer vermoeiend door de broeiende hitte.
We wandelden bijna het hele stuk tot aan Magadi, maar gelukkig kregen we een lift van de Keniaanse militaire politie.

We dronken nog een frisse "soda" in het stadje en namen de matatu weer naar huis.
Wanneer we thuis waren, besloten we van pizza te halen. Wat heeft dat gesmaakt!!

Woensdag:
Een bezoek aan Our Lady of Fatima stond op het programma. We namen de matatu naar de school. Mama en tante Nathalie keken hun ogen uit. Ik en Donna gaven ondertussen wat meer informatie over de buurt.

Wanneer we de school binnen gingen, waren mama en Nathalie onder de indruk. Ze noemden het "een oase in de woestijn".
Catherine gaf een rondleiding door de school en de directeur ontving ons. We hadden een interessant gesprek met haar, wat een leidinggevend persoon.

's Middags kregen we ook nog een lunch aangeboden door de school. We aten ugali, rijst, chapati, mboga (kool), fried meat en kuku (kip). Het was echt lekker, maar veel te veel :)

Na het bezoek aan de school, waren we uitgenodigd door een van onze studenten, Nancy. We wandelden langs de sloppenwijk en een markt voor we aan haar woonst aankwamen.
Het huisje bestond uit een kamer. Hier woonde een moeder met haar 3 kinderen, 2 meisjes en een jongen. De alleenstaande moeder was samen met haar kinderen door haar voormalige man op straat gezet. De familie had letterlijk niets meer. Ze sliepen een aantal nachten op straat voordat ze hulp kregen van een organisatie, Mother Teresa. Zij gaven de moeder werk in hun organisatie en zorgde ervoor dat Nancy naar Our Lady of Fatima kon gaan. Ze betalen nog steeds haar schoolgeld. Via deze organisatie kregen ze ook een woonst, maar deze lag in een niet zo veilige buurt. Nadat de moeder wat geld gespaard had, konden ze naar dit huisje verhuizen. Dit is gelegen in een veiligere buurt!
De woonst is voorzien van elektriciteit, water en een (vuile) toilet. Dit is al een hele luxe wanneer je dit vergelijkt met andere huizen.

Wanneer de kamer binnentraden, was de moeder zeer zenuwachtig. Het is immers een eer wanneer blanken bij je op bezoek komen. De vrouw had lekkers gaan halen. Wat een gastvrijheid!

Na dit bezoek, heb ik toch even nagedacht over hoe goed ik (wij) het thuis hebben. Ik denk dat we heel dankbaar mogen zijn, wanneer we het vanzelfsprekend vinden wanneer we water, elektriciteit, sanitair, een eigen kamer, ... hebben.

Na ons bezoek namen we de matatu terug naar huis. Moe maar voldaan, kropen we in ons bed!

Donderdag:
Vandaag een dag vol uitstapjes. We begonnen met "The Elephant Orphanage". Ik en Donna waren er al geweest, maar gingen graag nog een 2de keer met mama en tante Nathalie.
Deze keer waren er 19 weesjes, wanneer ik en Donna er waren, waren het er nog maar 17!

De conclusie van het bezoek is dat het een prachtig initiatief is, met ongelofelijke dieren.

De volgende stop was "the Giraffe Center". Hier waren ik en Donna ook al geweest, maar wilden dit ook met mama en tante Nathalie delen.

Vorige keer hebben in en Donna met Nora gekust. Deze keer was Nora niet van de partij, maar wel Kelly. 

Dit was echt een gulzige giraf, maar wel een lieve :)

Na deze stop gingen we naar "The Crocodile Farm". Hier waren ik en Donna nog niet geweest. Hier kweken ze Nijlkrokodillen en zetten ze later weer terug in het wild.

De dieren lijken wel nep, ze bewegen bijna niet. Ze krijgen een keer per week eten en daar komen ze dan weer een week mee terug. Deze krokodillen kunnen wel 1000kg worden en 100 jaar.

We kregen ook de kans van eentje vast te houden.

Deze was 2 tot 3 jaar oud.

Doordat de dieren zeer traag groeien, hebben ze weinig kans op overleven. Daardoor legt een krokodil wel 90 eieren per keer! Na 6 weken verlaten de kleintjes de moeder.

We zagen er ook vele struisvogels en een Reticulated Giraffe. Nu hebben we alle verschillende soorten giraffen gezien, die in Kenia te vinden zijn.

Hier hebben we ook onze lunch genomen. Het was een lekker buffet!

De laatste stop was Kazuri. Dit is een fabriek die beads maken voor armbandjes en kettingen. Er worden ook potjes en tassen gemaakt. Wat deze fabriek speciaal maakt, is dat alles met de hand wordt gemaakt. De werkgevers zijn allemaal alleenstaande vrouwen. De organisatie geeft de moeders werk, een salaris en zorgt voor medische ondersteuning voor de moeders en hun kinderen.

Werkende vrouwen

The beads

Natuurlijk kunnen 4 vrouwen het niet laten om souveniertjes te kopen ... dit hebben we dan ook gedaan! Wat een prachtige manier om de dag te eindigen!

Masai Mara

Zaterdag:
's Ochtends om 8uur vertrokken we naar de Masai Mara met James. Hij was de "driver" van dienst. Hij was een Kikuyu met humor.
Tijdens de 6uur durende rit passeerden we "The Great Rift Valley", hier deden we een stop en een shop. Snel weer verder, want we hadden 270km af te leggen. We reden door Naivasha en Narok.

Na 6uur kwamen we aan in ons kamp. De eigenaar bleek een bekende Masai te zijn, Sekerote Ole Mpetti. Hij speelt de hoofdrol in een aantal boeken en verhalen. Het doel van zijn kamp is de lokale bevolking kennis te laten maken met toerisme en dit op een ecologische en verantwoorde manier. Er was elektriciteit op basis van zonne-energie in het kamp en afval werd verbrand om het warm water voor de douches te voorzien.
Wat ik ook een pluspunt vond aan het kamp, was dat het niet in de Masai Mara gelegen was en daardoor de natuur niet beschadigd. Het is ook niet afgebakend, de dieren kunnen steeds passeren.

Om 3uur was het "tea time". Daarna vertokken we op onze eerste "game drive". We werden al meteen verwend door het zien van leeuwen. Wat een prachtige dieren.

Simba

We zagen ook impala's, zebra's, giraffen, ... Tegen 18uur begon het te regenen, dat kan al eens voorvallen aangezien we nu in het regenseizoen zitten. 

's Avonds aten we rijst, stew en sucuma wiki (spinazie). Het was werkelijk zeer lekker. Vervolgens hadden de eigenaars een aantal Masai uitgenodigd. Deze zongen en dansten voor ons. Ik en Donna werden ook omgevormd tot Masai vrouwen in huwelijkskledij.

Wazungu Masai

Zondag:

Al vroeg uit uit bed. Na een lekker ontbijt met toast, pannenkoekjes, eitjes en een chocomelk vertrokken we tegen 9uur op game drive. 

We werden verwend, al na een uurtje zagen we twee Cheeta's. Deze lagen lekker te zonnen om nog geen 5m van de auto. 

Duma

Nadien zagen mijn favoriet, de olifanten. Deze giganten passeerden de auto. Wat een prachtige dieren. We hadden weer geluk dat er een aantal kleintjes waren, deze zou je zo mee naar huis nemen.

Na de dovu's zagen we leeuwen, leeuwen en nog eens leeuwen. Deze lagen rustig langs de weg, ongeveer 6 wijfjes met hun welpen. 

We zetten voet in Tanzania. 's Middags namen we onze lunch aan de Hippopool. Hier zat het ook vol met Meerkatten, een soort aapje. Deze proberen steeds wat eten te stelen ... hoe zou je zelf zijn :)

Na onze lunch gingen we de nijlpaarden en een ton wegende krokodil spotten aan de pool. De gigantische zoogdieren maken een grappig brullend geluid. 

We mochten enkel dichtbij gaan onder begeleiding van een "ranger". Nijlpaarden zijn gevaarlijke dieren en  durven al eens aanvallen. 

Omstreeks 18uur verlieten we het park en bezochten we een traditionele Masai woning, een van de huizen in de Manyatta. Het was interessant te zien hoe primitief dit volk nog steeds leeft. Ze hebben geen stromend water, geen elektriciteit, geen gasvuur, ... Hun huisjes bestaan uit stro, hout en leem. De vrouwen staan in voor het huishouden en kinderen, terwijl de man voor het vee zorgt of gaat jagen. 

De Masai cultuur is een cultuur dan (bijna) niet aan gepast is aan de modernisering. 

• De vrouwen worden besneden.
• Mannen mogen zoveel vrouwen hebben als ze willen.
• Hoe meer kinderen de man heeft, hoe sterker hij is.
• De koeien en schageiten (geit + schaap) zijn het belangrijkste bezit.
• Mannen dragen wapens en een speciaal gewaad, een shuka. 
• De stam bevat een stamhoofd, zoals bij de indianen.

's Avonds aten we Noma Shoma, spaghetti, minced meat en Katshumbari. Dit was weer lekker.

Vervolgens praten we na over de dag en Sekerote en zijn vrouw vertelde verschillende meegemaakte verhalen. 

We zijn allen ook wijzer geworden door deze gesprekken:

• Kanker krijg je door een soort worm en is niet te genezen.
• HIV is te genezen door een bloedtransfusie. Bidden helpt ook om de ziekte te verhelpen. 

Maandag:

Vroeg opgestaan om om 6uur op onze allerlaatste game drive te vertrekken. We hadden minder geluk dan de andere 2 dagen, maar genoten er enorm van. 

Ondertussen leerden we ook wat Swahili.

• leeuw= simba
• olifant = dovu
• cheeta = duma
• fisi = hyena 
• luipaard = chui
• nijlaard = kiboko
• krokodil = mamba
• giraf = twiga

Tegen 11uur begonnen we aan onze terugreis.

Het was een vermoeiend maar "o zo" gezellig en memorabel weekend!!

Hier vind je nog een aantal leuke foto's:

gieren 

olifantje

giraf

welpjes

buffel

Voila, weer een ervaring rijker!!

4,5 en 6 April

Woensdag:
Vandaag hebben we weer een bezoek aan OLOF gemaakt. Hier hebben we een Engelse les geobserveerd. Het ging er nogal chaotisch aan toe. De leerkracht overliep het examen met de leerlingen, i.p.v. uitleg te geven over de gemaakte fouten, somden ze gewoon het antwoord op. Hier leren de leerlingen niets uit!

Hierna hadden we de klas voor onszelf, de leerlingen konden vrij vragen stellen. Deze gingen over allerhande onderwerpen: HIV, relaties, voedsel, politiek, ...
De grootste discussie die we hadden ging over homoseksualiteit. De leerlingen gaven hun mening en argumenten. De meerderheid van de studenten vinden homoseksualiteit niet kunnen, maar zijn wel bereid erover te discussiëren.

We kwamen niet samen met de schoollinkclub doordat ze een gastspreker hadden. Deze sprak over kanker.  We bleven met de leerlingen in de klas praten en vragen stellen tot ongeveer 17uur, dan was het tijd om naar huis te gaan.

Zoals elke woensdag gingen we eerst iets eten in het Deli Café. Daarna volgde ons verzoek naar de karaoke. Het was een fantastische avond!

Donderdag:
Vandaag gingen we weer naar OLOF. De weg daarheen duurde wel een 2uur, wat een drukte was het hier! We deden er een karaoke met de leerlingen. Dit vonden ze echt leuk.
Het was leuk om op deze manier met de leerlingen bezig te zijn, ze zongen mee uit volle borst.

's Avonds kwamen Benson, Bush, Vicky en Patrick langs om een filmpje te kijken. Om 23uur kwamen ze aan. Beson had op voorhand gebeld of hij me kon eten, dus hij at onze restjes op. De overige 3 kregen tegen 1uur wat honger, dus besloten ze naar de Nakumat te gaan om eten te kopen. Dit is mogelijk aangezien de winkel 24/24 open is.
Om 2uur begonnen ze met eten maken. Ik hielp ook een handje! Tegen 3uur hadden ze hun maaltijd genuttigd. Voldaan kropen ze in de zetel ... en bleven daar ook liggen tot de volgende ochtend.

Vrijdag:
's Ochtends ontbeten we met zen zessen. Gelukkig hadden we voldoende eten in huis. Donna en ik dachten ... jullie hebben bij ons mogen eten en voor wat hoort wat ... dus namen we ze alle vier mee om boodschappen te doen. Aangezien dat hier normaal gezien de taak van de vrouw is, was het grappig de jongens met onze zakjes te zien lopen.

's Avonds pikte Mike ons op om mijn mama, Ann en mijn tante, Nathalie van het vliegveld te halen. Beide vakantiegangers wisten niet dan Donna en ik hun gingen oppikken. Dit maakte het weerzien eens zo leuk.
Toch moet ik (stiekem) toegeven dat het wel een fijn gevoel geeft, je mama na 2maanden terug te zien.

Dit is al een voorlopige update, de rest volgt.

Filmpje, Nyahururu en VVOB

Vrijdag:

We gingen 's morgens naar het kantoor. Wanneer we aankwamen, merkten we dat er bijna niemand was. Het was hier doods. 

We besloten tegen 14uur naar huis te gaan, we hadden immers niet veel werk. We spraken af met Bush en Vicky om bij ons een filmpje te kijken.

Tot onze grote verbazing waren ze allebei op tijd, dit was nog nooit voorgevallen :) We namen de matatu naar Ngong road. We moesten eerst nog inkopen doen. 

We besloten 's middags en 's avonds samen te eten. Bush vertelde ons dat Vicky een goede kok was, dus zou hij voor ons koken.

's Middags aten we een smos. Bush was duidelijk niet gewoon om dit te eten. Je kon hem vergelijken met een kindje dat voor het eerst iets eet. het zorgde wel voor grappige gezichtsuitdrukkingen. 

We zagen onze film en Vicky kookte. Tot onze grote verbazing was het werkelijk super lekker! Er schoot niets meer van over.

Tegen 22uur kwam Benson aan. Hij zette een serie op. 

Tegen 1uur besloot Donna in haar bed te kruipen en ik zou de mannen naar huis sturen. Dit is me niet zo goed gelukt, aangezien ze om 5uur vertrokken zijn. 

Zaterdag:

Om 11uur hadden we afgesproken aan de National Archives om naar Nyahururu te vertrekken. Bush, Vicky, Donna en ik waren op tijd. We moesten zoals altijd weer wachten op Benson en zijn date, Jacky. We zijn uiteindelijk om 14uur vertrokken. 

We passeerden eerst nog langs het politiekantoor. Hier werden we gecontroleerd op verboden materialen. Iedereen werd gefouilleerd, behalve ik en Donna. Dit vind ik heel spijtig, het bevestigt weer het feit dat we blank zijn. 

De rit naar Nyahururu duurde ongeveer een dikke 3uur. Onderweg zagen we zebra's en impala's. 

We kwamen tegen 18uur aan. We boekten het hotelletje en gingen op zoek naar iets om te eten. We gingen naar een plaatselijk restaurantje. Daar aten we nyama choma met kachubary en ugali. De vertaling hiervoor is geroosterd vlees met tomaten en ugali. Ik vond het zeer lekker, Donna iets minder. Je eet ook alles met je handen, wat het gezelliger maakt.

Na het eten gingen we naar de plaatselijke "disco". Hier hebben we ons suf gelachen. We hadden in de eerste plaats al veel bekijks wanneer we binnenkwamen. Volgens Benson was er nog nooit een "mzungu" binnen geweest. Wanneer we aan het dansen waren, hadden we nog meer bekijks. Het bleef echter bij kijken, in Nairobi hadden ze al lang met je gedanst. Dit is een van de verschillen tussen Nairobi en een lokaal stadje. 

Wanneer we weer naar het hotel vertrokken zagen we een man op de grond liggen met bewakers er rond. De man had geprobeerd iets te stelen en kreeg hiervoor zweepslagen. Wanneer ik en Donna passeerden en ze merkten dat we blank waren, stopten ze meteen en hielpen ze de man recht. Indien we allemaal een donkere huid hadden gehad, hadden ze niet gestopt. De bewakers wilden waarschijnlijk geen gezichtsverlies hebben t.o.v. ons. 

Zondag:

We stonden op en namen een douche. Het plan was om tegen 10uur naar de Thompsons Falls te vertrekken, we vertrokken dus tegen 11uur. Het was ongeveer een kwartiertje stappen naar daar. 

Het was werkelijk prachtig. 

Thompsons Falls

de groep 

We zijn helemaal tot aan de voet van de waterval gewandeld. 

voet van de waterval 

echt graaf

Rond 14uur vertrokken we weer naar het stadje om een matatu te nemen naar een nabijgelegen meer. Wanneer we door Nyahururu liepen, zwaaiden alle kinderen en kwamen ze een handje geven. Onze Keniaanse vrienden waren verbaasd, zij zijn het immers al gewoon. 

We namen de matatu naar Kasuku, hier namen we de "picky picky" naar lake Olborosat. Hier hadden we nog meer bekijk dan in Nyahururu. Het was plots een vergadering in het centrum. De man van de motor was dan ook heel fier dat hij 2 "wazungu's" op zijn brommer mocht nemen.

Het was ongeveer een dikke 10 minuten rijden. 

Spijtig genoeg hebben we geen "Kiboko's" (nijlpaarden) maar het uitzicht was werkelijk prachtig! We zagen wel kraanvogels en pelikanen.

Een kraanvogel met Aberdares op de achtergrond.

Ik met Aberdares op de achtergrond.

Om 4uur vertrokken we weer naar Nyahururu om de matatu terug naar Nairobi te nemen. Om 6 uur vertrokken we.

Het was een zeer hobbelige rit. Wanneer we ongeveer een half uur onderweg waren, viel de matatu stil. Ik was al zenuwachtig ... gelukkig kon hij weer vertrekken. 

Ik sliep bijna de hele weg. Het was dus al donker wanneer we Nairobi binnenreden.

Wanneer we er bijna waren, zaten we even vast in een betoging. Gelukkige konden we snel verder.

We hadden deze trip nooit alleen gedaan, maar met 4 lokalen erbij, is dat anders.

In Nairobi zagen we dan ook nog een brand. Ongeveer 3 volledige verdiepen stonden in brand. 

Maandag:

Maaike pikte ons op. We vertelden onze ervaringen van de afgelopen dagen. 

Ze zei dat er regelmatig branden waren in het stad. Het is een verschrikkelijk gebeuren. Ze vertelde het verhaal van een Nakumat die in brand stond. In plaats van de mensen te redden, sloten ze gewoonweg de deuren. Dit deden ze om het plunderen tegen te gaan. De nooduitgangen werkten ook niet, dus alle mensen die binnen waren, kwamen om het leven. Een mensenleven is hier in verhouding minder belangrijk dan bij ons.

's Ochtends hadden we een vergadering met het ICT-team. Ik was nog niet helemaal wakker, ik moest vechten tegen de slaap. Ik stelde Maaike voor dat ik het verslag zou maken. Dit deed ik ook in de namiddag. 

Tegen 17uur gingen we met Benson nog een aantal dvd's halen. 

Thuis maakten we een lekkere pasta. Vervolgens hadden we vanaf 20uur geen elektriciteit meer ... dit duurde tot de volgende ochtend.

We hebben vandaag een quote, stoot en act van de dag:

• De quote wordt toegekend aan Donna Casteels, ik citeer: De computer is plat, hoe kan dat nu? Ik had nog 74% batterij. Ja, de computer is niet altijd even juist. 
• De stoot van de dag wordt mij toegekend: Midden op straat vallen terwijl er net een taxi stapt, is niet zo goed voor het ego (het was donker).
• De act van de dag gaat naar Mike Bill: Hij deed een nijlpaard na die gras molesteert. 

Dinsdag:

Vandaag kwam Maaike ons nogmaals gezien oppikken, maar ze was ziek! We namen de matatu naar VVOB. In de ochtend hadden we een evaluatiegesprek met Lut. Eerst was Donna aan de beurt en vervolgens ik.

Het was interessant. We praatte over mijn ervaringen en mijn input in het programma. Lut hielp me ook met extra vragen te beantwoorden over mijn eindwerk. 

Vervolgens heb ik de aanpassingen aan mijn eindwerk gemaakt, mijn blog getypt en een ander administratief werkje gedaan.

Morgen weer naar OLOF en karaoke!