Vandaag hebben we weer een bezoek aan OLOF gemaakt. Hier hebben we een Engelse les geobserveerd. Het ging er nogal chaotisch aan toe. De leerkracht overliep het examen met de leerlingen, i.p.v. uitleg te geven over de gemaakte fouten, somden ze gewoon het antwoord op. Hier leren de leerlingen niets uit!
Hierna hadden we de klas voor onszelf, de leerlingen konden vrij vragen stellen. Deze gingen over allerhande onderwerpen: HIV, relaties, voedsel, politiek, ...
De grootste discussie die we hadden ging over homoseksualiteit. De leerlingen gaven hun mening en argumenten. De meerderheid van de studenten vinden homoseksualiteit niet kunnen, maar zijn wel bereid erover te discussiëren.
We kwamen niet samen met de schoollinkclub doordat ze een gastspreker hadden. Deze sprak over kanker. We bleven met de leerlingen in de klas praten en vragen stellen tot ongeveer 17uur, dan was het tijd om naar huis te gaan.
Zoals elke woensdag gingen we eerst iets eten in het Deli Café. Daarna volgde ons verzoek naar de karaoke. Het was een fantastische avond!
Vandaag gingen we weer naar OLOF. De weg daarheen duurde wel een 2uur, wat een drukte was het hier! We deden er een karaoke met de leerlingen. Dit vonden ze echt leuk.
Het was leuk om op deze manier met de leerlingen bezig te zijn, ze zongen mee uit volle borst.
's Avonds kwamen Benson, Bush, Vicky en Patrick langs om een filmpje te kijken. Om 23uur kwamen ze aan. Beson had op voorhand gebeld of hij me kon eten, dus hij at onze restjes op. De overige 3 kregen tegen 1uur wat honger, dus besloten ze naar de Nakumat te gaan om eten te kopen. Dit is mogelijk aangezien de winkel 24/24 open is.
Om 2uur begonnen ze met eten maken. Ik hielp ook een handje! Tegen 3uur hadden ze hun maaltijd genuttigd. Voldaan kropen ze in de zetel ... en bleven daar ook liggen tot de volgende ochtend.
Vrijdag:
's Ochtends ontbeten we met zen zessen. Gelukkig hadden we voldoende eten in huis. Donna en ik dachten ... jullie hebben bij ons mogen eten en voor wat hoort wat ... dus namen we ze alle vier mee om boodschappen te doen. Aangezien dat hier normaal gezien de taak van de vrouw is, was het grappig de jongens met onze zakjes te zien lopen.
's Avonds pikte Mike ons op om mijn mama, Ann en mijn tante, Nathalie van het vliegveld te halen. Beide vakantiegangers wisten niet dan Donna en ik hun gingen oppikken. Dit maakte het weerzien eens zo leuk.
Toch moet ik (stiekem) toegeven dat het wel een fijn gevoel geeft, je mama na 2maanden terug te zien.
Dit is al een voorlopige update, de rest volgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten