Filmpje, Nyahururu en VVOB

Vrijdag:

We gingen 's morgens naar het kantoor. Wanneer we aankwamen, merkten we dat er bijna niemand was. Het was hier doods. 

We besloten tegen 14uur naar huis te gaan, we hadden immers niet veel werk. We spraken af met Bush en Vicky om bij ons een filmpje te kijken.

Tot onze grote verbazing waren ze allebei op tijd, dit was nog nooit voorgevallen :) We namen de matatu naar Ngong road. We moesten eerst nog inkopen doen. 

We besloten 's middags en 's avonds samen te eten. Bush vertelde ons dat Vicky een goede kok was, dus zou hij voor ons koken.

's Middags aten we een smos. Bush was duidelijk niet gewoon om dit te eten. Je kon hem vergelijken met een kindje dat voor het eerst iets eet. het zorgde wel voor grappige gezichtsuitdrukkingen. 

We zagen onze film en Vicky kookte. Tot onze grote verbazing was het werkelijk super lekker! Er schoot niets meer van over.

Tegen 22uur kwam Benson aan. Hij zette een serie op. 

Tegen 1uur besloot Donna in haar bed te kruipen en ik zou de mannen naar huis sturen. Dit is me niet zo goed gelukt, aangezien ze om 5uur vertrokken zijn. 

Zaterdag:

Om 11uur hadden we afgesproken aan de National Archives om naar Nyahururu te vertrekken. Bush, Vicky, Donna en ik waren op tijd. We moesten zoals altijd weer wachten op Benson en zijn date, Jacky. We zijn uiteindelijk om 14uur vertrokken. 

We passeerden eerst nog langs het politiekantoor. Hier werden we gecontroleerd op verboden materialen. Iedereen werd gefouilleerd, behalve ik en Donna. Dit vind ik heel spijtig, het bevestigt weer het feit dat we blank zijn. 

De rit naar Nyahururu duurde ongeveer een dikke 3uur. Onderweg zagen we zebra's en impala's. 

We kwamen tegen 18uur aan. We boekten het hotelletje en gingen op zoek naar iets om te eten. We gingen naar een plaatselijk restaurantje. Daar aten we nyama choma met kachubary en ugali. De vertaling hiervoor is geroosterd vlees met tomaten en ugali. Ik vond het zeer lekker, Donna iets minder. Je eet ook alles met je handen, wat het gezelliger maakt.

Na het eten gingen we naar de plaatselijke "disco". Hier hebben we ons suf gelachen. We hadden in de eerste plaats al veel bekijks wanneer we binnenkwamen. Volgens Benson was er nog nooit een "mzungu" binnen geweest. Wanneer we aan het dansen waren, hadden we nog meer bekijks. Het bleef echter bij kijken, in Nairobi hadden ze al lang met je gedanst. Dit is een van de verschillen tussen Nairobi en een lokaal stadje. 

Wanneer we weer naar het hotel vertrokken zagen we een man op de grond liggen met bewakers er rond. De man had geprobeerd iets te stelen en kreeg hiervoor zweepslagen. Wanneer ik en Donna passeerden en ze merkten dat we blank waren, stopten ze meteen en hielpen ze de man recht. Indien we allemaal een donkere huid hadden gehad, hadden ze niet gestopt. De bewakers wilden waarschijnlijk geen gezichtsverlies hebben t.o.v. ons. 

Zondag:

We stonden op en namen een douche. Het plan was om tegen 10uur naar de Thompsons Falls te vertrekken, we vertrokken dus tegen 11uur. Het was ongeveer een kwartiertje stappen naar daar. 

Het was werkelijk prachtig. 

Thompsons Falls

de groep 

We zijn helemaal tot aan de voet van de waterval gewandeld. 

voet van de waterval 

echt graaf

Rond 14uur vertrokken we weer naar het stadje om een matatu te nemen naar een nabijgelegen meer. Wanneer we door Nyahururu liepen, zwaaiden alle kinderen en kwamen ze een handje geven. Onze Keniaanse vrienden waren verbaasd, zij zijn het immers al gewoon. 

We namen de matatu naar Kasuku, hier namen we de "picky picky" naar lake Olborosat. Hier hadden we nog meer bekijk dan in Nyahururu. Het was plots een vergadering in het centrum. De man van de motor was dan ook heel fier dat hij 2 "wazungu's" op zijn brommer mocht nemen.

Het was ongeveer een dikke 10 minuten rijden. 

Spijtig genoeg hebben we geen "Kiboko's" (nijlpaarden) maar het uitzicht was werkelijk prachtig! We zagen wel kraanvogels en pelikanen.

Een kraanvogel met Aberdares op de achtergrond.

Ik met Aberdares op de achtergrond.

Om 4uur vertrokken we weer naar Nyahururu om de matatu terug naar Nairobi te nemen. Om 6 uur vertrokken we.

Het was een zeer hobbelige rit. Wanneer we ongeveer een half uur onderweg waren, viel de matatu stil. Ik was al zenuwachtig ... gelukkig kon hij weer vertrekken. 

Ik sliep bijna de hele weg. Het was dus al donker wanneer we Nairobi binnenreden.

Wanneer we er bijna waren, zaten we even vast in een betoging. Gelukkige konden we snel verder.

We hadden deze trip nooit alleen gedaan, maar met 4 lokalen erbij, is dat anders.

In Nairobi zagen we dan ook nog een brand. Ongeveer 3 volledige verdiepen stonden in brand. 

Maandag:

Maaike pikte ons op. We vertelden onze ervaringen van de afgelopen dagen. 

Ze zei dat er regelmatig branden waren in het stad. Het is een verschrikkelijk gebeuren. Ze vertelde het verhaal van een Nakumat die in brand stond. In plaats van de mensen te redden, sloten ze gewoonweg de deuren. Dit deden ze om het plunderen tegen te gaan. De nooduitgangen werkten ook niet, dus alle mensen die binnen waren, kwamen om het leven. Een mensenleven is hier in verhouding minder belangrijk dan bij ons.

's Ochtends hadden we een vergadering met het ICT-team. Ik was nog niet helemaal wakker, ik moest vechten tegen de slaap. Ik stelde Maaike voor dat ik het verslag zou maken. Dit deed ik ook in de namiddag. 

Tegen 17uur gingen we met Benson nog een aantal dvd's halen. 

Thuis maakten we een lekkere pasta. Vervolgens hadden we vanaf 20uur geen elektriciteit meer ... dit duurde tot de volgende ochtend.

We hebben vandaag een quote, stoot en act van de dag:

• De quote wordt toegekend aan Donna Casteels, ik citeer: De computer is plat, hoe kan dat nu? Ik had nog 74% batterij. Ja, de computer is niet altijd even juist. 
• De stoot van de dag wordt mij toegekend: Midden op straat vallen terwijl er net een taxi stapt, is niet zo goed voor het ego (het was donker).
• De act van de dag gaat naar Mike Bill: Hij deed een nijlpaard na die gras molesteert. 

Dinsdag:

Vandaag kwam Maaike ons nogmaals gezien oppikken, maar ze was ziek! We namen de matatu naar VVOB. In de ochtend hadden we een evaluatiegesprek met Lut. Eerst was Donna aan de beurt en vervolgens ik.

Het was interessant. We praatte over mijn ervaringen en mijn input in het programma. Lut hielp me ook met extra vragen te beantwoorden over mijn eindwerk. 

Vervolgens heb ik de aanpassingen aan mijn eindwerk gemaakt, mijn blog getypt en een ander administratief werkje gedaan.

Morgen weer naar OLOF en karaoke!