De laatste dagen van een prachtige ervaring

Dinsdag:
Vandaag hadden we in de voormiddag een afspraak met Nathaniël. Hij zou de gevraagde documenten meenemen en alle overige zaken.
We hadden met hem afgesproken om 9uur, zodat Lut hem ook nog kon spreken. De man was een uur te laat. Lut kon niet meer met hem spreken, dus namen ik en Donna die taak over.

Wanneer we met Nathan alles overliepen, merkten we dat de helft maar in orde was. Hij krijgt de kans om dit nog in te halen, maar dat zal dan ook de laatste zijn. Wanneer alles niet in orde komt, verliezen ze hun band met VVOB.

In de namiddag hadden we een algemene vergadering. Deze ging naar mijn verbazing zeer vlot en was zeer aangenaam, zo zie je maar dat vergaderingen niet altijd saai moeten zijn!
Donna nam de taak als notulist op zich, aangezien ik dit vorige keer had gedaan. Ikzelf kreeg de opdracht een overzicht te geven over mijn ervaringen bij VVOB. Dit deed ik d.m.v. foto's en een Powerpoint.

's Avonds hadden we volk over de vloer. Mike en Bush kwamen eten. Dit was echt super gezellig ... Mike vertelde over zijn trip naar België en het verblijf bij ons thuis. Het was zeer interessant om aan te horen, hoe zij België en onze gewoontes bekijken.
Mike was zeer onder de indruk over onze infrastructuur qua wegen, huizen, gebouwen, busnetten, ...

Het was een super aangename avond!


Woensdag:
Vandaag maakte ik er een dag met Donna van ... meisjes nog eens ondereen. Een ontspannende dag.
We namen de bus naar Bomas en aten gezellig iets. Vervolgens lieten we ons nog eens voor de laatste keer gaan in "the mall".
We kwamen met veel en zeer mooie spulletjes terug!

's Avonds maakte Donna overheerlijke wraps, een ideale start voor een leuke avond!
We gingen voor de laatste keer weg!! Donna, Kelvin, Bush en ik maakten er een fantastische avond van!

Donderdag:
Ik pakte al mijn spullen in. Diegene die ik niet meer nodig had en niet meer terug mee ging nemen, gaf ik aan Bush. Hij weet perfect wie dat het beste kan gebruiken.
Tegen de middag gingen we naar het kantoor om afscheid te nemen en mij online in te checken.

's Avonds kwamen Viky, Kelvin en Bush eten. Ze bleven de hele avond/nacht. We hadden een enorme emotionele avond en ochtend! Het is niet gemakkelijk om vrienden achter te laten, je weet immers niet of je ze ooit terug gaat zien. Ik hoop het wel!

Vrijdag:
De 3 mannen en Donna brachten me naar de luchthaven. Onderweg kregen we een platte band EN Kelvin had geen reservewiel bij! Ik wou heel graag langer blijven, maar mijn vlucht missen dat wou ik nu niet.
Gelukkige kon hij via connecties iemand bereiken en raakte ik net op tijd op de luchthaven. Jammer genoeg had ik niet al te veel tijd om afscheid te nemen ...

Het was een prachtige ervaring en zou het zo opnieuw doen! Ik hoop dat ik terug kan keren. Dit land, deze mensen, die cultuur, ... hebben mijn hart gestolen.

Ik raad iedereen aan dit te doen.
Een project als dit maakt je zelfstandiger, ruimdenkender, geduldiger, meer begripvol, gedisciplineerder, vergroot je talenkennis, toont je meer cultuur, laat je meer relativeren, geeft je een andere kijk op eenvoudige zaken, vermindert vooroordelen, doet je nadenken over wat belangrijk is in het leven, geeft je vrienden voor het leven, geeft je nieuwe ervaringen op alle levensvlakken, maakt je meer communicatief en sociaal, ... en geeft je zo veel ervaringen mee, die je de rest van je leven kan gebruiken.

Ik ben blij dat ik deze kans heb gekregen van mijn ouders. Wanneer je zelf de kans krijgt, neem ze met beide handen aan en geniet er met volle teugen van!

Aan alle blog volgers, dank u wel voor de interesse en misschien tot de volgende keer!

Kwaheri,

Aline Bogaerts

Het laatste weekend van deze prachtige ervaring zit er op.

Vrijdag:
Vandaag heb ik wat aan SoCuTra gedaan. Ik maakte een verslag over twee musea: Nairobi National Museum en Fort Jesus.
Vervolgens zocht ik ook een aantal internationale scholen op hier in Kenia. Ik stuurde ook mijn CV op, je weet maar nooit of ze interesse hebben :)

We gingen ook nog langs "The Hilton Arcade" om wat souvenirtjes te halen. We hadden weer geluk ... het was er solden ... min 85%. Een ideale reden om wat extra mee te nemen!

's Avond aten we thuis scampi's. Wat smaakte dat na 3maand!
Later op de avond hadden we bezoek.

Zaterdag:
We hadden om 13uur met Bush in Town afgesproken. We waren uitgenodigd op een verjaardagsfeestje van Viky's 6-jarig nichtje. We konden natuurlijk niet met lege handen aankomen... daarom leefden we ons uit in de speelgoedwinkel. We kochten schrijfgerief van Fulla (Barbie) een een Fulla pop. Voor de gastvrouw kochten we wat chocolade...nooit niet slecht.

Wanneer we de shopping mall binnen gingen, zagen we een marktje. We waren meteen weer verkocht. Donna kocht een super leuk schaakbord en ik nam twee kleine beeldjes mee naar huis.

Tegen 13uur waren we in Nairobi. We namen de bus richting Buru Buru. Na een half uurtje kwamen we aan bij Viky's huis.
De gastvrijheid was overweldigend! We kregen de kans om heel de familie te ontmoeten. De kinderen waren ook super blij om "wazungu's" op het feestje te zien. De jarige was zeer blij met haar cadeautjes en de gastvrouw was zeer tevreden met de chocolade. We kregen vervolgens eten aangeboden. Het was echt super lekker, maar oh zo veel... ik weet nog steeds niet hoe ik alles heb opgekregen (niemand niet).
De zus van Viky toonde ons hoe we een klein kindje op onze rug konden dragen. Naar mijn verbazing was dit zeer comfortabel en gemakkelijk.

het dragen van een kindje

Na het zingen voor de jarige en het eten van een stukje taart, vertrokken we richting Dandora. We namen in de gietende regen de bus naar de "getto". De straten leken wel rivieren ... er is immers maar zeer weinig riolering. 

Na een hobbelige rit kwamen we aan bij Bush thuis. Hier werden we weer overspoeld door gastvrijheid. We kregen weer eten aangeboden. Donna en Bush wisten niet meer waar ze dit gingen stoppen, maar ik en Viky aten weer goed! Niemand begreep hoe, maar het smaakte en was super lekker :) We werden voorgesteld aan elk familielid dat aanwezig was. Iedereen was zeer sociaal en kon niet wachten ons te begroeten, behalve Bush's zusje. Het meisje was zeer verlegen. Na een half uurtje durfde ze "hallo" zeggen. Wanneer ik ze op mijn schoot nam, ging ze er niet meer af ... ze was uiteindelijk op haar gemak.

broer en zus

Na het eten en het nemen van lekkere thee, gingen we terug richting Buru Buru om de bekerwedstrijd Chelsea-Liverpool te zien. Aangezien Bush een zware Chelsea fan is, konden we dit niet missen. Gelukkig won Chelsea ... anders was Bush erg teleurgesteld geweest.

Na de wedstrijd trokken we richting Town. We namen de bus. Dit was werkelijk een zeer amusante rit. Iedereen was zeer geïnteresseerd in waarom 2 blanke meisjes 's avonds de bus namen van Buru Buru naar het stad... dus hadden we veel bekijks. Wanneer ze zagen dat we niet alleen waren maar met 2 Kenianen op stap waren, daalde de aandacht geleidelijk. 

We hadden een geweldig leuke avond met Viky en Bush ... 

Zondag:

Vandaag was het souvenirtjes-dag. We gingen eerst naar Yaya om langs de Masai markt te gaan. We kochten er verschillende leuke spulletjes: schilderij, onderleggers en een auto. 

Na het winkelen gingen we langs de Belgische bakker, Alexander. Hier hadden we een lekker sapje en een eclair ... mmmh overheerlijk!

Hierna besloten we naar Prestige te gaan. Wanneer we daar aankwamen, zagen we dat daar ook een marktje was. Hier waren ook echt super leuke dingetjes te koop ... dus kochten ik en Donna de volgende souvenirtjes: sjaals, slippers en tassen. 

Vervolgens gingen we terug naar ons appartement. We hadden beide niet veel zin om te koken, dus besloten we sushi te gaan eten. Na een aflevering van Heroes namen we een taxi richting Junction. 

Voor we naar het restaurant gingen, moest ik eerst nog geld afhalen. Donna en ik waren tegen elkaar aan het praten ... wanneer plots een Keniaan vroeg: Hoe gaat het met je? Dit was echt vreemd. De man kon zeer goed Nederlands verstaan en kon het ook redelijk spreken. Hij vertelde dat zijn ouders in België hadden gestudeerd en hij als kind er bijna elk jaar kwam. Vreemd om plots met iemand Nederlands te praten. 

Verder was de sushi lekker maar een beetje te veel :)

Moe, maar voldaan gingen we op zoek naar een taxi. De man vroeg ons 500sh, maar na 3 maanden wisten we dat dat veel te veel was... na wat afbieden, kwamen we tot een consensus en konden we naar huis. 

Maandag:

Vandaag gingen we naar het kantoor. Normaal gezien hadden we een meeting met Nathaniël, de onderdirecteur van Il Parakuo. Hij zou verschillende rapporten en materialen moeten binnenbrengen. Indien hij dit niet deed, zou de school de link met VVOB verliezen. Ik zei "normaal gezien" omdat de man helemaal niet is komen opdagen. Om 16pm belde Donna hem en hij was nog steeds onderweg ... omdat iedereen naar huis ging, verzette we de meeting tot morgenochtend.

Ik maakte ook een SoCuTra verslag over . 

Verder praatten we met Mike over zijn trip naar België en zijn ervaringen. Hij had geluk dat hij bij mij thuis mocht logeren van mijn ouders... zo zag hij ook een beetje "Belgische cultuur". 

's Avond zaten we 1,5uur op de matatu naar huis. We keken eerst nog naar Heroes voor we aan het eten begonnen. We aten ugali, chickenstew en katchimbari. 

Zo, dit is de update van mijn laatste, oh zo geweldige weekend in Kenia!

MOMBASA!!

Dit weekend gingen we naar Mombasa ... geweldig. We begonnen vrijdag met de voorbereiding.

Vrijdag: 
Vandaag kwamen ze schilderen in het appartement. We moesten 's ochtends wachten om hen binnen te laten. Gert en Girogo kwamen uiteindelijk een uurtje later aan. Voor ze begonnen,  overlegden ze hoe ze het gingen aanpakken om dan te besluiten dat ze nog materiaal nodig hadden.
Ondertussen had Donna telefoon gekregen van Julius. Hij wou afspreken in Town om de laatste dingen te regelen. Hij zou onze chauffeur zijn gedurende het hele weekend.

Tegen de middag vertrokken we naar 't stad :) Hier zagen we Julius. Tijdens de lunch bespraken we alle laatste regelingen. We zouden naar Mombasa vertrekken tegen 5uur in de ochtend. Iedereen zou tegen 4:30 klaar moeten staan aan ons appartement.

We kochten ook kei leuke shuka's. Dit zijn lakens die de Masai gebruiken om zich te kleden. Wij wilden beide een om als strandlaken in Mombasa te gebruiken. Donna kocht een rode en in een blauwe met rood.
We konden natuurlijk ook niet naar Mombasa vertrekken zonder iets nieuws ... daarom gingen ik en Donna shoppen! Ik kocht een leuk kleedje en zij een mooie T-shirt.

Tegen 16uur gingen we weer naar huis. We stapten af aan Prestige, een nabijgelegen shopping mall. Hier zagen we Kelvin en spraken we ook af met Bush.
We gingen naar de supermarkt. Iedereen zou 's avonds bij ons komen eten, zo moest niemand zich 's nachts nog verplaatsen en konden we meteen vertrekken zonder iemand te moeten oppikken. We kochten vlees, ugali en ingrediënten om katchumbari te maken.

Na de inkopen gingen we naar huis. We maakten onze zak voor het weekend, zagen een filmpje, maakten eten, hadden we plezier, ... . Voor we het wisten was het 4:30 en tijd om te vertrekken. Maar natuurlijk was Benson er nog niet! Donna was razend.
Ze had hem heel de tijd proberen te bellen maar hij nam niet op. Ik besloot ook maar eens te bellen en kreeg Benson aan de lijn. Hij was nog in Town ... dus we moesten hem gaan oppikken. Typisch Benson.  Als het aan Donna had gelegen, hadden we hem niet opgepikt ... om te ontploffen was ze.

We pikten Benson op en vertrokken op onze trip naar de kust.

Zaterdag:
Na een rit van ongeveer 8uur kwamen we aan in Mombasa. We verbleven in Mtwapa. Dit is een snelgroeiend stadje met een drukke scène rond boten, eten en uitgaan.
We verbleven in een simpele hostel, gelegen aan de kust. Echt een prachtig uitzicht!

Na de middag gingen we nog zwemmen. Dit was echt wel leuk. Ik en Donna gaven Bush ook zwemles ... grappig om te zien. Hij deed super zijn best en na een paar uur proberen, kon hij toch al van Donna naar mij zwemmen en omgekeerd. Het was wel "baksteenslag" maar hij deed het toch maar. 

We douchten en kleedden ons om om te gaan eten. We aten noma choma, ugali en katchumbari, echt super lekker. 

Vervolgens gingen we nog een stapje in de wereld zetten. 

Zondag:

We besloten naar The South Coast te gaan. We reden met de auto richting de ferry in Likoni. Dit is nodig om de vaargeul over te steken. Na ongeveer een drie kwartier rijden stopten we aan een restaurantje om ons middageten te bestellen. We reden weer verder naar Diani Beach. Dit is de koningin van de badsteden te Kenia. Het is een lang, idyllisch, met palmbomen omzoomd wit zandstrand. Hier spendeerden we de hele dag. We zwommen, sliepen, hadden pret, ... 

We gingen enkel 's middags van het strand om te gaan eten, maar kwamen nadien meteen terug :)

De foto's spreken voor zich, denk ik. 

the boys

the group

Betty en ik 

's Avonds aten we gezellig en gingen we uit. 

Maandag:

Op het programma van vandaag stonden Fort Jesus en Mamba Village. 

We vertrokken naar Mombasa town. Na een kwartiertje rijden kwamen we aan bij Fort Jesus. Spijtig hadden we niet zo goed weer ... maar dat belette onze pret niet!

Ik en Donna moesten geen inkom betalen omwille van ons lidmaatschap bij KWS. Weer een meevaller :)

Fort Jesus, wakend over de haven van Mombasa, werd gebouwd in 1593 voor Portugal door een Italiaan. Sindsdien werd het menige keren gerenoveerd en uitgebreid, maar bleef gedurende 3 eeuwen het meest diverse gebouw aan de Swahilikust. Ruim 10 keer ging het is andere handen over, meestal gepaard met veel geweld. De langste strijd in zijn bestaan, een 33 maanden durend beleg door Oman van 1696 tot 1698, kostte minstens 6000 leven. 

In de koloniale tijd nam het belang af en diende het fort als militair barak en gevangenis. 

Binnenin het fort vind je ook het Fort Jesus Museum. Hier kan je een collectie voorwerpen vinden die gevonden zijn tijdens opgravingen van het fort. Dit varieert van van Chinees porselein tot Arabisch aardewerk. 

Chinees porselein

de kerk

Fort Jesus Museum 

Ook het uitzicht van op het fort was werkelijk prachtig. Je had een mooi zicht op de oceaan en natuurlijk de nabijgelegen hotels :)

Na het bezoek aan dit monument gingen we lunchen. We aten Pilau. Dit is een soort rijst. Het was lekker maar doordat iedereen mijn op dit gerecht had verlekkerd, had ik zeer hoger verwachtingen en was het minder dan verwacht.

Na de middag gingen Donna, Julius en ik naar de Mamba Village. Dit is de grootste krokodillenkwekerij van heel Afrika. Ze kweken de krokodillen voor hun voedsel en leer. 

Ik denk dat dit initiatief wel goed is, zo wordt er veel minder op wilde krokodillen gejaagd. 

We kregen van een van de medewerkers een rondleiding. We kregen de kans om kleine krokodilletjes  te bewonderen ... echt lief.

Na de krokodilletjes gingen we nog langs bij de vissen die er waren, een tuin met verschillende orchideeën en als laatste passeerden we langs de slangen. 

Wanneer we bij de python stonden, vroeg Donna of we er een konden vasthouden en ja hoor, dit mocht.  Het was niet de eerste keer dat we dit beiden deden maar deze kans grepen we weer met beide handen. Je kan immers niet alle dagen een python in je nek dragen. 

Donna

Verder kregen we ook te zien hoe ze de krokodillen eten gaven. Dit was minder spectaculair dan verwacht. Spijtig, maar niet alles kan even fantastisch zijn natuurlijk :)

Na het bezoek aan de Mamba Village gingen we inkopen doen in de Nakumat om 's avonds iets te kunnen drinken tijdens het voetbal kijken. 

Vervolgens gingen we naar Pirate Beach waar we gezellig een uurtje op strand zaten ... zeer ontspannend.   Wanneer het ongeveer 21uur was gingen we eten. Enkel Julius, Benson, Donna, Bush en ik aten, de rest had geen honger. We moesten vrij lang wachten op ons eten, maar het eten was het wachten waard. Het was de lekkerste "stew" die ik al gegeten heb in Kenia en ik heb hier al wat "stew" gegeten :)

Doordat we zolang moesten wachten, besloten we de match Manchester United vs. Manchester City daar te zien. Er waren een aantal Manchester fans in ons midden die hevig aan het supporteren waren ... maar Manchester city scoorde en het was Vincent Kompany ... een Belg. Wat een toeval. 

Na de voetbal gingen we naar huis. We dronken nog iets en kropen dan moe maar voldaan in ons bedje!

Dinsdag:

We stonden tegen 7uur op. We douchten, hadden ontbijt en vertrokken weer richting Nairobi. De reis terug was heel leuk ... we zongen, lachten, dansten en sliepen in de auto. Het ging vlot. 

Donna had van de winkel kaas, olijven en chorizo meegenomen voor ons om te eten in de auto ... want zo lang zonder te eten dat kunnen wij niet :)

Wanneer Bush me de potjes zag nemen, was hij curieus. "Aline, what's this?" Ik legde uit wat het allemaal was. Uit vorige ervaringen weten we dat Kenianen geen kaas lusten, dus dat moesten ze niet meer proeven. Iedereen proefde van de chorizo EN Bush en Benson lustten het, echt flink. De anderen daarentegen, we zullen zeggen dat ze er niet zo zot van waren.

Een Keniaan dat een olijf eet, is een van de grappigste dingen die je kan meemaken. Ik stel voor dat je thuis een Keniaan zoekt en het zelf eens test. De gezichtsuitdrukkingen spreken boekdelen :)

Na een lange rit arriveerden we in Nairobi! 

Woensdag:

We sliepen eerst en vooral uit, want Mombasa was echt in onze kleren gekropen. Ik voelde me niet zo goed door de pizza van gisteren, dus zei Lut dat we thuis mochten blijven. 

We gingen ook naar de winkel voor inkopen en dan was de dag al bijna rond. 

Een rustdag na deze FANTASTISCHE uitstap naar MOMBASA hadden we wel nodig!

dagen op kantoor

De voorbije dagen hebben we vooral op kantoor gespendeerd. We moesten het ICT-report afmaken, een rapport van Il Parakuo opstellen en een beetje aan ons eindwerk werken natuurlijk.



Maandag:
Dag 1 van de administratie. Vandaag werkte ik aan verschillende zaken.

• de (vorige) blog geschreven
• een deel van mijn eindwerk aangevuld
• begonnen aan het ICT-rapport
• ...

Dinsdag:
Dag 2 van de administratie.

• de trip naar Mombasa verder georganiseerd
• mijn vakantiejob deels geregeld
• verder aan mijn eindwerk gewerkt en doorgestuurd 

Jaja, zelfs in Kenia kan het druk zijn. De dag is voorbij gevlogen. 

Catherine belde ons ook nog om te vertellen dat onze activiteitendag in OLOF niet doorging. Normaal gezien was de school gedurende de vakantie open. De studenten konden hier bijlessen krijgen. De school is vaak ook de enige plaats waar de leerlingen rustig kunnen studeren, hier hebben ze de plaats en mogelijkheden. 

Het ministerie liet doorschijnen dat ze liever hadden dat de scholen volledig zouden sluiten. De directie van de school besloot dan ook OLOF te sluiten en daardoor kan onze activiteitendag niet doorgaan. Dit vond ik wel heel spijtig, ik keek er enorm naar uit.

Tegen 16uur merkte je duidelijk dat het regenseizoen begonnen is. We namen de matatu rond 16:30 en na anderhalf uur waren we nog niet thuis. De riolen (waar er riolen zijn) liepen over, de straat stond volledig onder water, ... kortom dit draaide uit in een enorme file. Gelukkig had de chauffeur een goede muziekzender op staan. Het enige minpuntje aan onze leuke matatu waren de lekken in het busje ... natuurlijk waar ik zat.  Moe en nat kwamen we thuis aan.

's Avonds zetten ik en Donna onze Lost serie voort, we zijn aan het laatste seizoen ... spannend. 

Woensdag:

Vandaag moesten we onze visa laten verlengen. De Keniaanse administratie is niet zo gestructureerd. Laat ik jullie indompelen in mijn weg naar mijn visum verlenging.

• Neem je paspoort en kopie van je vliegtuigticket mee naar het ministerie.
• Vul een formulier in: verlenging visitors pass.
• Wacht gedurende 20 minuten in de rij.
• Je komt aan "het hokje" en de man die daar zit, vertelt je dat je een ander formulier moet invullen.
• Je vult het ander formulier in.
• Wacht gedurende 20 minuten in de rij. 
• Je komt weer aan "het hokje" en de man die er zit, vertelt je dat je pasfoto's nodig hebt.
• Je gaat het gebouw uit om pasfoto's te laten nemen.
• Je gaat naar een vrouw om te vragen waar je eventueel pasfoto's kan laten nemen. Zij belt een man op die ons mee naar buiten neemt. Hij haalt een doekje en een camera boven. Een andere man houdt het doekje achter je hoofd terwijl er een foto wordt genomen.
• Na 10minuutjes heb je je pasfoto's.
• Je gaat met je pasfoto's het gebouw weer binnen.
• Wacht gedurende 20 minuten in de rij. 
• Je komt weer aan "het hokje" en de man die er zit, helpt je eindelijk verder. Je denk dat alles in orde is, maar neen... je wordt naar het volgende "hokje gestuurd".
• Wacht gedurende 10 minuten in de rij.
• Die man helpt je voort en stuurt je met andere papieren naar een volgend "hokje". 
• De man die daar zit, neemt het papier aan en vertelt me dat ik in de wachtzaal mag wachten.
• Wacht gedurende 20 minuten.
• Plots wordt mijn naam geroepen en moet ik meegaan om vingerafdrukken te laten nemen. 
• Normaal moet je hier ook weer 20 minuten wachten ... maar gelukkig vond de man die de vingerafdrukken nam me wel leuk en liet me voor. Hier krijg je weer een ander papier mee.
• Je gaat terug naar het eerste "hokje", maar eerst moet je natuurlijk 20 minuten wachten. 

Na ongeveer 3uur heb je je visum verlengd.

Na deze vermoeiende bedoeling hebben we iets gegeten en zijn we verder gegaan met de opdrachten. 

Om 16:30 kregen we een telefoontje van Kelvin. Hij offerde ons een lift naar huis. Hier zeiden we natuurlijk geen neen tegen.

's Avonds gingen we naar de karaoke. Hier zagen we ook naar Manchester United vs. Bayern München. Wel grappig hoe ze hier mee volgen met de voetbal ... ze zijn precies zelf een wedstrijd aan het spelen. De teleurstelling was dan ook op verschillende Kenianen hun gezicht te lezen, wanneer hun favoriete team niet gewonnen had.

Donderdag:
Vandaag weer een dag op kantoor.
Eerst keken we de verschillende rapporten van de ICT-workshop na. Ik begon ook aan het typen van de blog maar... plots had ik geen internet meer, dus kon ik niet echt verder werken. Dit is ook de reden waarom de blog zo laat verschijnt :)

We gingen vervolgens even shoppen. We gingen naar een speelgoedwinkel om strandspulletjes te halen. Natuurlijk konden we niet anders dan een bal meenemen. Donna koos er een van Chelsea omdat Bush een zware Chelsea fan is.
We kochten dan ook nog een frisbee en kleine souveniertjes.
Daarna gingen we kijken voor dvd's. We bestelden de eerste twee seizoenen van Heroes. Dit koste ons 150 shilling of 1,5 euro. Voor we naar huis vertrokken hebben we deze dan komen afhalen.

's Avonds keken we naar Heroes.

Zo dit was de blog van vorige week!
Diegene van dit weekend komt er zo aan :)