Vrijdag:
Vandaag heb ik wat aan SoCuTra gedaan. Ik maakte een verslag over twee musea: Nairobi National Museum en Fort Jesus.
Vervolgens zocht ik ook een aantal internationale scholen op hier in Kenia. Ik stuurde ook mijn CV op, je weet maar nooit of ze interesse hebben :)
We gingen ook nog langs "The Hilton Arcade" om wat souvenirtjes te halen. We hadden weer geluk ... het was er solden ... min 85%. Een ideale reden om wat extra mee te nemen!
's Avond aten we thuis scampi's. Wat smaakte dat na 3maand!
Later op de avond hadden we bezoek.
Zaterdag:
We hadden om 13uur met Bush in Town afgesproken. We waren uitgenodigd op een verjaardagsfeestje van Viky's 6-jarig nichtje. We konden natuurlijk niet met lege handen aankomen... daarom leefden we ons uit in de speelgoedwinkel. We kochten schrijfgerief van Fulla (Barbie) een een Fulla pop. Voor de gastvrouw kochten we wat chocolade...nooit niet slecht.
Wanneer we de shopping mall binnen gingen, zagen we een marktje. We waren meteen weer verkocht. Donna kocht een super leuk schaakbord en ik nam twee kleine beeldjes mee naar huis.
Tegen 13uur waren we in Nairobi. We namen de bus richting Buru Buru. Na een half uurtje kwamen we aan bij Viky's huis.
De gastvrijheid was overweldigend! We kregen de kans om heel de familie te ontmoeten. De kinderen waren ook super blij om "wazungu's" op het feestje te zien. De jarige was zeer blij met haar cadeautjes en de gastvrouw was zeer tevreden met de chocolade. We kregen vervolgens eten aangeboden. Het was echt super lekker, maar oh zo veel... ik weet nog steeds niet hoe ik alles heb opgekregen (niemand niet).
De zus van Viky toonde ons hoe we een klein kindje op onze rug konden dragen. Naar mijn verbazing was dit zeer comfortabel en gemakkelijk.
het dragen van een kindje
Na het zingen voor de jarige en het eten van een stukje taart, vertrokken we richting Dandora. We namen in de gietende regen de bus naar de "getto". De straten leken wel rivieren ... er is immers maar zeer weinig riolering.
Na een hobbelige rit kwamen we aan bij Bush thuis. Hier werden we weer overspoeld door gastvrijheid. We kregen weer eten aangeboden. Donna en Bush wisten niet meer waar ze dit gingen stoppen, maar ik en Viky aten weer goed! Niemand begreep hoe, maar het smaakte en was super lekker :) We werden voorgesteld aan elk familielid dat aanwezig was. Iedereen was zeer sociaal en kon niet wachten ons te begroeten, behalve Bush's zusje. Het meisje was zeer verlegen. Na een half uurtje durfde ze "hallo" zeggen. Wanneer ik ze op mijn schoot nam, ging ze er niet meer af ... ze was uiteindelijk op haar gemak.
broer en zus
Na het eten en het nemen van lekkere thee, gingen we terug richting Buru Buru om de bekerwedstrijd Chelsea-Liverpool te zien. Aangezien Bush een zware Chelsea fan is, konden we dit niet missen. Gelukkig won Chelsea ... anders was Bush erg teleurgesteld geweest.
Na de wedstrijd trokken we richting Town. We namen de bus. Dit was werkelijk een zeer amusante rit. Iedereen was zeer geïnteresseerd in waarom 2 blanke meisjes 's avonds de bus namen van Buru Buru naar het stad... dus hadden we veel bekijks. Wanneer ze zagen dat we niet alleen waren maar met 2 Kenianen op stap waren, daalde de aandacht geleidelijk.
We hadden een geweldig leuke avond met Viky en Bush ...
Zondag:
Vandaag was het souvenirtjes-dag. We gingen eerst naar Yaya om langs de Masai markt te gaan. We kochten er verschillende leuke spulletjes: schilderij, onderleggers en een auto.
Na het winkelen gingen we langs de Belgische bakker, Alexander. Hier hadden we een lekker sapje en een eclair ... mmmh overheerlijk!
Hierna besloten we naar Prestige te gaan. Wanneer we daar aankwamen, zagen we dat daar ook een marktje was. Hier waren ook echt super leuke dingetjes te koop ... dus kochten ik en Donna de volgende souvenirtjes: sjaals, slippers en tassen.
Vervolgens gingen we terug naar ons appartement. We hadden beide niet veel zin om te koken, dus besloten we sushi te gaan eten. Na een aflevering van Heroes namen we een taxi richting Junction.
Voor we naar het restaurant gingen, moest ik eerst nog geld afhalen. Donna en ik waren tegen elkaar aan het praten ... wanneer plots een Keniaan vroeg: Hoe gaat het met je? Dit was echt vreemd. De man kon zeer goed Nederlands verstaan en kon het ook redelijk spreken. Hij vertelde dat zijn ouders in België hadden gestudeerd en hij als kind er bijna elk jaar kwam. Vreemd om plots met iemand Nederlands te praten.
Verder was de sushi lekker maar een beetje te veel :)
Moe, maar voldaan gingen we op zoek naar een taxi. De man vroeg ons 500sh, maar na 3 maanden wisten we dat dat veel te veel was... na wat afbieden, kwamen we tot een consensus en konden we naar huis.
Maandag:
Vandaag gingen we naar het kantoor. Normaal gezien hadden we een meeting met Nathaniël, de onderdirecteur van Il Parakuo. Hij zou verschillende rapporten en materialen moeten binnenbrengen. Indien hij dit niet deed, zou de school de link met VVOB verliezen. Ik zei "normaal gezien" omdat de man helemaal niet is komen opdagen. Om 16pm belde Donna hem en hij was nog steeds onderweg ... omdat iedereen naar huis ging, verzette we de meeting tot morgenochtend.
Ik maakte ook een SoCuTra verslag over .
Verder praatten we met Mike over zijn trip naar België en zijn ervaringen. Hij had geluk dat hij bij mij thuis mocht logeren van mijn ouders... zo zag hij ook een beetje "Belgische cultuur".
's Avond zaten we 1,5uur op de matatu naar huis. We keken eerst nog naar Heroes voor we aan het eten begonnen. We aten ugali, chickenstew en katchimbari.
Zo, dit is de update van mijn laatste, oh zo geweldige weekend in Kenia!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten